Χαιρετώ το κοινό των αμφιβολιών, το πολυπληθές αυτό κοινό!!
Γεια σας/τι κάνετε/πως είστε/μπράβο/πάντα καλά.
Καλή Πρωτομαγιά να ευχηθώ, να πιάσετε το Μάη από τα κέρατα, να μπει καλά η αρχή του καλοκαιριού σας, γιατί έτσι κι αλλιώς στο προηγούμενο ποστάρισμά μου είχα ευχηθεί καλή συνειδητοποίηση, που δεν έπιασε και πολύ τόπο... Οπότε καλοκαιράκι, καφεδάκι, τσιπουράκι και "βλέπουμε μωρ' αδερφέ, δε βαριέσαι..."
Εγώ ξαναγυρνάω με μια κριτική ταινίας, μια από τις λίγες που προλαβαίνω να δω φέτος (δυστυχώς).
Το Split του Night Shyamalan! Ο σκηνοθέτης που έγινε διάσημος από την 6η Αίσθηση, αλλά ποτέ δεν κατάφερε να φτάσει τα standards εκείνης της ταινίας! Μετά το '99 και την 6η Αίσθηση, κατάφερε να φτιάξει μία ταινία (Signs) που έγινε cult μύθος, κυρίως και της επικής σάτιρας που υπέστη από το Scary Movie , καθώς και μία ταινία που έμεινε στην αφάνεια λόγω της υπερβολής της - παρ'ότι εμένα το story της μου άρεσε πάρα πολύ (Unbreakable) !
Επανήλθε, λοιπόν, ελπίζοντας πως με το Split και το εξαιρετικό story του (ένας άντρας με 23 ξεχωριστές προσωπικότητες απαγάγει 3 έφηβα κορίτσια), καθώς και τη συμμετοχή του συνεχώς ανερχόμενου James McAvoy θα κατάφερνε ακόμα μια επιτυχία. Για να δούμε..
Για περάστε, για περάστε :
SPOILER ALERT
Καταρχήν , ας ξεκινήσω λέγοντας πως από μόνο του το σενάριο της ταινίας σε εξιτάρει! Δεν αφορά μόνο έναν άνθρωπο με διαταραγμένη προσωπικότητα ή "απλώς τρελό", αλλά διαγνωσμένο με 23 ξεχωριστές προσωπικότητες. Τι εννοούμε ξεχωριστές? Μια γυναίκα μεσήλικη και δυναμική, έναν πιτσιρικά ψευδό, έναν γκέι που του αρέσει η μόδα κ.ο.κ.! Με αυτήν την εξαιρετική βάση και έναν ΠΟΛΥ δυνατό McAvoy , που δίνει μια εξαιρετική ερμηνεία καθ'όλη τη διάρκεια της ταινίας, ο Shyamalan ξεκινάει για τα ουράνια!
Στα θετικά της ταινίας το γεγονός πως όλοι οι δεύτεροι ρόλοι είναι παιγμένοι από ταλαντούχους ηθοποιούς. Όχι ηθοποιούς που θα σου "μείνουν", μιας και όλη η ταινία είναι επάνω στον McAvoy, αλλά ηθοποιούς που δε "χαλάνε" την ατμόσφαιρά της.
Θα ξανατονίσω, λοιπόν, ότι ο πρωταγωνιστής δίνει πραγματικά ρεσιτάλ και φαντάζομαι πως ήταν μια από τις μεγαλύτερες -ίσως η μεγαλύτερη- προκλήσεις της καριέρας του το να υποδυθεί τόσους διαφορετικούς ρόλους μέσα σε λίγη ώρα.. Νιώθετε το "αλλά.." που έρχεται?
ΑΛΛΆ... Όπως και με το εξαιρετικό Unbreakable του 2000, το οποίο και πάλι ήταν πρωτότυπο και πανέξυπνο ως σύλληψη και σενάριο (και αυτό του Shyamalan) και κάπου στο τέλος σε απογοητεύει και σε προσγειώνει απότομα, έτσι κι εδώ, κάπου το χάνει...
Δυστυχώς ή ευτυχώς, κάθε ταινία κρίνεται κατά μεγάλο βαθμό από το τέλος της. Ε, εδώ, αν υπήρχαν μόνο τα τελευταία 10-15' , θα μιλούσαμε για "μεγάλη πατάτα"... Κάπου νιώθω πως ο σκηνοθέτης χάνει ή δεν μπορεί να βρει τα όρια της επιστημονικής φαντασίας και του υπερρεαλισμού. Ναι, οκ, όλη η ταινία στηρίζεται σε "φαντασία", δεν είναι ντοκυμαντέρ, αλλά κάποια στιγμή έρχεται αυτό το "ε, το ξεφτίλισες..." που βγαίνει από μέσα σου αυθόρμητα!!! Πότε? Εκεί που ο McAvoy (ΜΕΓΑΛΟ SPOILER) λυγίζει σίδερα, τρώει ανθρώπους για να πάρει δύναμη και σκαρφαλώνει στους τοίχους...
Ακόμα μια φορά, λοιπόν, θα πω ένα "κρίμα ρε γαμώτο, θα μπορούσε να είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ταινία"...
Αισθάνομαι πως κάποιος πρέπει να βοηθήσει το wonder-kid του 6th Sense να ενηλικιωθεί.
Bonus Spoiler: Για όσους ξέρουν, εμφανίζεται ένας παλιός γνώριμος προς το τέλος και υπενθυμίζει την ύπαρξη του Mr. Glass "αναγγέλοντας" τη νέα ταινία του σκηνοθέτη! Can't wait...!
Βαθμολογία : 7/10
Καλύτερη ατάκα : "You are different from the rest. Your heart is pure! Rejoice! The broken are the more evolved. Rejoice. ."
Καλύτερη σκηνή : Η τελευταία σκηνή της ταινίας, κατά την οποία κάποιες από τις προσωπικότητες του πρωταγωνιστή έχουν μεταξύ τους διάλογο..
Προτείνεται : Σίγουρα ναι. Αν "μπείτε" με υψηλές προσδοκίες θα απογοητευτείτε. Αν όχι, τότε θα είναι ένα πολύ ενδιαφέρον δίωρο, που θα σας ανοίξει κάποιους - ίσως - ορίζοντες.
Keep Watching Movies
