Αγαπητέ αναγνώστη και αγαπητή αναγνώστρια, μην ψάχνεις άλλο. Η στιγμή έφτασε να το μάθεις. Η καλύτερη μπάντα στον πλανήτη Γη και πιθανότατα και στον υπόλοιπο Γαλαξία είναι οι
TooL!!!
Όπως ακριβώς είχα κάνει πριν κάποιον καιρό για τους The Cure, έτσι και αυτήν την εβδομάδα που μας πέρασε, εν μέσω πίεσης και εργασιακής τρέλας, ξυπνάω το πρωί και ακούω μόνο TOOL.
Μόνο που ξέρετε ποια είναι η διαφορά με τις υπόλοιπες μπάντες? Δεν μπορείς να μαγειρεύεις ή να κάνεις γυμναστική με τους Tool, δεν μπορείς να διαβάζεις παράλληλα, δεν μπορείς να παίζεις παιχνίδια, να κοιτάς το facebook, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο παρά μόνο να ακούς Tool.
Ναι, έχουν ωραία μουσική οι Tool , έχουν ωραίο ρυθμό , τρομερή μπασογραμμή, παιχνιδιάρικη μπότα και ντραμς, αλλά : Η Αλήθεια Βρίσκεται Στους Στίχους Τους.
Η αλήθεια της μουσικής, η αλήθεια για την αγάπη, για τη φιλία, για την κοινωνία, για τον κόσμο ολόκληρο, για ό,τι ονομάζεις ανθρώπινη ύπαρξη. Ξέχνα ό,τι ήξερες έως τώρα και κάτσε άκουσε τα τέσσερα albums αυτού του συγκροτήματος. Άκουσέ τα, έχοντας από δίπλα ανοιχτή μια καρτέλα με τους στίχους. Και "άνοιξε" το μυαλό σου όσο μπορείς.
Ξεκινάμε με το Undertow, το πρώτο άλμπουμ της μπάντας το 1993, από όπου ξεχωρίζει το Sober, ίσως και το Flood. Πολλή αγριάδα, τρομερά "πειραγμένο" videoclip από το Sober και πολύ rough ήχος, σχεδόν πρωτόγονος στη μορφή και τη λογική του, ακόμα και στα riffs της μπάντας όπου φαίνεται πως υπάρχει πολύ ταλέντο αλλά υπερισχύουν τα ναρκωτικά και ο θυμός, το μίσος..
Όταν το μίσος αρχίζει και γίνεται συνειδητοποίηση, τότε το ταλέντο ανθίζει .
Κι όταν το ταλέντο ανθίζει, μας χαρίζει μουσικά λουλούδια, όπως το Ænima (1996). Καλοσχεδιασμένο αριστούργημα, με τον Maynard James Keenan να δημιουργεί κάτι μοναδικό! Οι αναφορές του άλμπουμ στον Bill Hicks, έναν από τους σημαντικότερους stand-up comedians στην Αμερική που είχε πεθάνει 2 χρόνια πριν την κυκλοφορία του , έρχονται απλώς να απογειώσουν την υστεροφημία και την αύρα του ως ένα από τα σπουδαιότερα albums στην Rock σκηνή. Ξεχωριστές στιγμές, φυσικά, το Forty Six & 2, το Eulogy, αλλά κυρίως το ίδιο το Ænima, που κατακεραυνώνει την αηδιαστική ζωή των celebrities αυτού του κόσμου. Ο ίδιος έχει τα δικά του "αστέρια" στο μυαλό όταν λέει flush it all away, εμείς έχουμε τα δικά μας. Οι Καρντάσιανς αυτού του κόσμου, οι Στικούδηδες και οι αντίστοιχες Μενεγάκηδες της εποχής του μεγάλου Hicks (από του οποίου το standup κομμάτι Arizona Bay εμπνεύστηκε ο Keenan αυτό το τραγούδι).
Κι όταν το ταλέντο ανθίζει, μας χαρίζει μουσικά λουλούδια, όπως το Ænima (1996). Καλοσχεδιασμένο αριστούργημα, με τον Maynard James Keenan να δημιουργεί κάτι μοναδικό! Οι αναφορές του άλμπουμ στον Bill Hicks, έναν από τους σημαντικότερους stand-up comedians στην Αμερική που είχε πεθάνει 2 χρόνια πριν την κυκλοφορία του , έρχονται απλώς να απογειώσουν την υστεροφημία και την αύρα του ως ένα από τα σπουδαιότερα albums στην Rock σκηνή. Ξεχωριστές στιγμές, φυσικά, το Forty Six & 2, το Eulogy, αλλά κυρίως το ίδιο το Ænima, που κατακεραυνώνει την αηδιαστική ζωή των celebrities αυτού του κόσμου. Ο ίδιος έχει τα δικά του "αστέρια" στο μυαλό όταν λέει flush it all away, εμείς έχουμε τα δικά μας. Οι Καρντάσιανς αυτού του κόσμου, οι Στικούδηδες και οι αντίστοιχες Μενεγάκηδες της εποχής του μεγάλου Hicks (από του οποίου το standup κομμάτι Arizona Bay εμπνεύστηκε ο Keenan αυτό το τραγούδι).
Time to bring it down again.
Don't just call me pessimist.
Try and read between the lines.
Don't just call me pessimist.
Try and read between the lines.
Και ναι, ήρθε η ώρα για ένα από τα μεγαλύτερα albums όλων των εποχών. 2001, εγώ ακόμα αγαπάω τον Ολυμπιακό επειδή ο Ζιοβάνι βάζει γκολ και κάνει ντρίπλες και οι TooL βγάζουν κάτι που αδικείται από το όνομα "δίσκος".Κάτι παραπάνω, μια ύπαρξη από μόνη της, ένα βήμα πιο κοντά στην αυτογνωσία για όποιον καταφέρει να "διαβάσει" αυτούς τους στίχους και να αποκρυπτογραφήσει ό,τι έχουν να του πούνε.
Λυπάμαι όσους άκουσαν το Lateralus και δεν ανατρίχιασαν.
Το Τρίτο Μάτι, που στον προηγούμενο δίσκο ήταν απλώς ένα τραγούδι, τώρα γίνεται ο πυρήνας της ύπαρξης του γκρουπ, η συνειδητότητα γίνεται βασικός στόχος και η κραυγή αγωνίας για την κοινωνία που βυθίζεται στην αποξένωση και στο μίσος "φωνάζει" σε σχεδόν κάθε τραγούδι.
Τι να πρωτοπεί κανείς? Για το Grudge? Για το Schism (και τη μπασογραμμή του) & το Parabola με τις ΒΙΝΤΕΑΡΕΣ τους? Για το Lateralus και την ακολουθία Fibonacci που μόνο ένας "πειραγμένος νους" θα χρησιμοποιούσε σε τραγούδι?
Ή μήπως για τους στίχους αυτών των τραγουδιών, που όσο τους ακούς, είναι σα να ξεκλειδώνεις ακόμα μια πόρτα για να προχωρήσεις στην επόμενη πίστα προς την πλήρη συνειδητότητα?
Πέντε χρόνια μετά, 2006 και οι Tool υπογράφουν τον τελευταίο τους -προς το παρόν κατά τις φήμες- δίσκο τους. 10.000 Days ονομάζεται και αυτήν τη φορά είναι κάπως πιο "προσωπικός" για τον Keenan , αφού αυτές οι δέκα χιλιάδες ημέρες είναι εκείνες που πέρασαν από τότε που η μητέρα του αρρώστησε μέχρι την ημέρα που πέθανε.
Φυσικά, πέραν των τραγουδιών που προφανώς "χτίστηκαν" προς τιμήν της μητέρας του και είναι ανατριχιαστικά (Wings for Mary και 10.000 days) δε θα μπορούσαν να λείψουν τραγούδια για όσα αναφέραμε παραπάνω. Rosetta Stoned, The Pot, Right in Two ξεχωρίζουν. Αλλά όχι όσο το Vicarious.
Φυσικά, πέραν των τραγουδιών που προφανώς "χτίστηκαν" προς τιμήν της μητέρας του και είναι ανατριχιαστικά (Wings for Mary και 10.000 days) δε θα μπορούσαν να λείψουν τραγούδια για όσα αναφέραμε παραπάνω. Rosetta Stoned, The Pot, Right in Two ξεχωρίζουν. Αλλά όχι όσο το Vicarious.
Ένα από τα ελάχιστα κομμάτια που νιώθω τόσο βαθιά και με τόση ένταση κάθε φορά που το ακούω. Ένα κομμάτι-αυτοκριτική προς τον κάθε εαυτό που πασχίζουμε να χτίσουμε στην καλόβολη ή όχι ζωή μας.
Ξέφυγα, σε χρόνο και σε χώρο. Και φανταστείτε πως αυτά δεν είναι ούτε τα μισά όσων ήθελα να γράψω ξεκινώντας... Ακούστε TooL τώρα. Για όσους δε ξέρουν από που να ξεκινήσουν και για όσους ξέρουν και θέλουν να μαλώσουμε για τα καλύτερα, ορίστε μια λίστα (με χρονολογική σειρά) με τα προσωπικά αγαπημένα τους...
Keenan βγάλε δίσκο και έλα Ελλάδα για περιοδεία, ΓΑΜΩΤΟ!
