Αθώα παιχνίδια με ένοχες καταλήξεις

Επ' αφορμή της απόφασης κάποιων σχολείων της επικράτειας για κατάληψη με πρόσχημα το "Μακεδονικό Ζήτημα" , θα ήθελα να σας εκφράσω τη βαθύτατη ανησυχία μου.
Τα παιδιά, σε αντίθεση με τους ενήλικες, δε χωρίζονται σε ανόητους πατριδόκαυλους, εν γνώσει φασίστες και ανθρώπους.
Από όλες τις μεριές θα υπάρξουν προσπάθειες να καπιλευτούν τις τυχόν αντιδράσεις των μαθητών. Οι φασίστες προφανώς θα χαρακτηρίσουν ως νίκη τις καταλήψεις, παρά το γεγονός ότι είναι σαφές πως το 90% αυτών γίνονται με σκοπό το "χάσιμο" μαθημάτων. Οι άλλοι θα το εκμεταλλευτούν προσπαθώντας να αποδείξουν ότι υπήρξε συντονισμός από φασιστικά κέντρα, πράγμα καθόλου απίθανο, αλλά και καθόλου χρήσιμο στον καθημερινό αυτόν πόλεμο.
Αν τα παιδιά, όπως και κάθε ενήλικας, έχουν το αίσθημα αδικίας για το οποιοδήποτε ζήτημα, τότε καλά θα πράξουν να κάνουν τις καταλήψεις τους. Αλλά όχι μόνο καθημερινές για να χάσουμε ώρες μαθήματος.. Πρέπει, όμως, να μην αφήσουν και να μην αφήσουμε ως δάσκαλοι και γονείς να αναδειχθούν ως άξια λόγου τα φασιστικά παράσιτα που κυκλοφορούν σε σχολεία και σπίτια πολλών. Πρέπει, μαζί με το σύνθημα για την Ελληνική Μακεδονία - δεν το εξετάζω καν- να μην αφήσουν να ακουστούν συνθήματα για νεκρούς Τούρκους, για Μεταξάδες, για Αλβανούς κ.ο.κ.. Διότι αυτό θα συμβεί και πάντα αυτό συμβαίνει όποτε οι άνθρωποι μετατρέπονται σε όχλο.

Το Die Welle, η γερμανική αντιφασιστική και αντινεοναζιστική ταινία θα έπρεπε να προβάλλεται σε κάθε σχολείο ΚΑΙ της χώρας μας. Όχι για να μη διαδηλώσει κάποιος για το τι πιστεύει. Αλλά για να καταλάβουν τα παιδιά πόσο εύκολο είναι να πας από αυτό που πιστεύεις σε αντιλήψεις πέραν του ανθρώπινου. Πως γίνεται, δηλαδή, από εκεί που λες "η Μακεδονία είναι ελληνική" να καταλήξεις στο "Τούρκος καλός, μόνο νεκρός" .
Αν δε θέλετε την κατάληψη, να διαφωνήσετε με αυτήν και να μην τη δεχτείτε για χάρη μερικών χαμένων ωρών. Όσο για τους γονείς, προστατεύστε τα παιδιά σας από τους εθνικιστές. Προστατεύστε τα από το μίσος.
Υ.γ.: Εκτός από το Die Welle, βάλτε να δείτε και το American History X στις καταλήψεις σας, μπας και σωθεί κανένας..

Bohemian Rhapsody Movie Review - Κριτική Ταινίας

Freddie wake up , you're hot again...

Όλος ο κόσμος συζητάει για τη νέα ταινία του Bryan Singer, άλλοι τον βρίζουν, άλλοι τον λατρεύουν. Ήρθα κι εγώ να πω τη γνώμη μου, τη βαρυσήμαντη θα τόνιζα!

Σε αντίθεση με όσες ταινίες έχω ξανασχολιάσει - "κριτικάρει" , εδώ πέρα μπαίνει βαθύτατα το στοιχείο της υποκειμενικότητας. Ο Φρέντι Μέρκιουρι ήταν, για μένα και άλλους άπειρους, ο καλύτερος performer όλων των εποχών. Και λίγο παραπάνω , ίσως η καλύτερη φωνή όλων των εποχών, σίγουρα η πιο συγκινητική. Το βιμπράτο, οι ΤΡΕΙΣ οκτάβες που κάλυπτε η φωνή του, οι εναλλαγές "χαμηλής-ψηλής"  και πολλά άλλα... Για όποιον θέλει να μάθει κάτι παραπάνω για αυτό το θείο δώρο του Freddie, ας δει ΕΔΩ. 

Δεν ήταν μόνο αυτά όμως. Η πιο συναρπαστική περσόνα της μουσικής (μαζί με τον Μικ Τζάγκερ) ήταν στιχουργός σε μερικά από τα επικότερα τραγούδια της rock μουσικής. 

Δεν ήταν μόνο αυτά όμως. Η πιο queen προσωπικότητα ήταν ένας άνθρωπος που έκανε ό,τι ναρκωτικό κυκλοφορούσε, έκανε σεξ με όποιον κυκλοφορούσε, ήταν ασταμάτητος σε όλα: σεξ, δουλειά, μουσική, ποίηση, ιδέες, λόγια.. Λόγια..

Ας πιάσουμε την ταινία, λοιπόν.. 

BOHEMIAN RHAPSODY

Πολύ γρήγορα, πολύ πιο γρήγορα από ότι έγινε στην πραγματικότητα, ο σκηνοθέτης μας "πετάει" στην εποχή που οι Queen μεσουρανούν. OK ως εδώ. Αυτό θέλει να δείξει.. Όλα κυλούν τέλεια στην ταινία, ο Freddie χτίζει περσόνα, πετάει ό,τι του είναι ξένο στο σώμα και στην ψυχή του σιγά σιγά και γίνεται αυτό που όντως ήταν. Queen. Που είναι το πρόβλημα?

Ένας καλός τραγουδιστής, λίγο εκκεντρικός, γκέι και με το ελάχιστο πρόβλημα ναρκωτικών εμφανίζεται εδώ.. Μια ομάδα λαμπρών μουσικών εμφανίζεται εδώ, αλλά όλα αυτά είναι λίγα, είναι μικρά. Δεν ήταν λίγο εκκεντρικός, ήταν ο ΠΙΟ εκκεντρικός, δεν ήταν γκέι επειδή έκανε σεξ με άντρες, ήταν queer, queen πως το λένε??? Δεν έκανε 1-2 χαπάκια, έκανε ό,τι κυκλοφορούσε, όπως όλες οι μπάντες της εποχής. Αλλά, ας υποθέσουμε ότι ο σκηνοθέτης ήθελε να κάνει μια σχετικά "ωραιοποιημένη" βιογραφία της ενήλικης ζωής του Mercury. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο εκεί. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο στα ψέμματα και στα λάθη τις ταινίας (για να μη σας κουράσω δεν τα αναφέρω- είναι του στυλ "η ηχογράφηση του τάδε έγινε πολύ πριν από όταν τη δείχνει" κλπ)..

Ανάμεσα στην αλήθεια, στο ψεύτικο Hollywood και στις απαιτήσεις των υπόλοιπων μελών να μην γίνει ταινία για τον Mercury, αλλά ταινία για τους Queen, ο Freddie χάνεται.

Είναι απλώς ένας ακόμα Queen, ίσως ο σημαντικότερος αλλά ένας ακόμη.. Ένας ρόλος, γρήγορος, με έξυπνες ατάκες και χωρίς πολλά λόγια(κι άμα δείτε συνεντεύξεις του θα καταλάβετε γιατί το λέω ξανά και ξανά). Χωρίς βάθος. Χωρίς τρέλα. Flat. 

Ο Remi Malek στέκεται στο ύψος των περιστάσεων και με το παραπάνω. Δε ξέρω αν ο Cohen θα ήταν καλύτερος, ως "φυζίκ" ή performance, αλλά ο Remi κάνει καταπληκτική δουλειά, έως εκεί που του το επιτρέπει το σενάριο και ο σκηνοθέτης. Οι φήμες των άρθρων από America λένε ότι ο Cohen έφυγε λόγω διαφωνίας με τα μέλη του γκρουπ για το που ακριβώς θα εμβάθυνε η ταινία. 

Τo sum up, που γράφαμε και στ' Αγγλικά, η γνώμη μου είναι η εξής :
Ο σκηνοθέτης ήθελε να κάνει κάτι για τον Mercury και τους Queen. Τα υπόλοιπα μέλη ήθελαν να γίνει ταινία κυρίως για τους Queen. Τελικά, μάλλον κέρδισαν τα μέλη, αλλά ο Freddie είναι τόσο δυνατός, τέτοιος "μαγνήτης" που ακόμα και έτσι τους καλύπτει, τους υπερσκιάζει.

Νιώθω σα μια ευκαιρία να πήγε χαμένη με αυτήν την ταινία, σα να μην έκανε αυτό που πρέπει.
Αλλά δε θα είμαι άδικος, όσο μπορώ. Για έναν όχι τόσο παθιασμένο ή γνώστη ή "φίλο" με τη μουσική ή τον Mercury ή και τους Queen ακόμα, είναι μια ωραία ταινία.

Αν δε ξέρεις για τι μέγεθος μιλάμε, κάτι αντιλαμβάνεσαι. Κάπως, αυτή η προσωπικότητα, με την ομολογουμένως όμορφη σκηνοθεσία -έστω με τις διαφωνίες μου για το περιεχόμενο- σε μαγνητίζει μέσα και από τον Malek, σε κάνει να θες να πας σπίτι και να ψάξεις για αυτόν, να τον ακούσεις, να δεις τις live εμφανίσεις του κ.ο.κ.

Δε ξέρω αν οι απαιτήσεις μου είναι παραπάνω από το μ.ό. των μουσικόφιλων και ταινιόφιλων που την έχουν τοποθετήσει στο 8.4 προς το παρόν, αλλά το βλέπω ως υπερβολή. 

Και ένα δώρο, ακόμα, για όσους μείνατε ως εδώ:

6 Times The Bohemian Rhapsody Movie Lied To You

Υ.Γ. Αν θέλετε να δείτε μουσική βιογραφία και να το ξανασυζητήσουμε, δείτε το Amadeus.

Βαθμολογία :  6/10

Καλύτερη ατάκα : "Ray Foster: It goes on forever, six bloody minutes!

                                Freddie Mercury: I pity your wife if you think six minutes is forever." έστω κι αν δεν υπήρχε στ'αλήθεια αυτός ο χαρακτήρας..

Καλύτερη σκηνή : Το τέλος της ταινίας, με τη συναυλία του Live Aid, παρόλο που τεχνητά ο σκηνοθέτης μας έχει κάνει να δακρύζουμε μιας και υποδηλώνεται ψευδώς ότι η performance του Freddie ήταν τόσο καλή λόγω του ότι καταλάβαινε πως πέθαινε.. Ψεματάκι :) 

Προτείνεται : Παρότι θα φανεί παράδοξο, αφού μάλλον την κράζω, ναι, προτείνεται ανεπιφύλακτα.. Οι 2+ ώρες περνάνε πολύ ευχάριστα, όλα -αληθινά και ψεύτικα-κυλούν υπέροχα, είναι ό,τι πρέπει για ταινία κινηματογράφου.. Στη χειρότερη περίπτωση, απλώς θα χαρείτε ακούγοντας ξανά τα τραγούδια των υπέροχων Queen.

Keep Watching Movies

Venom - Κριτική Ταινίας - Movie Review

Καλώς ήρθατε και καλή βραδιά.

Έτοιμοι για νέα βραδιά με ποπ κορν και Marvel? 

Ήρθε η ώρα για Venom, Tom Hardy και πλαστική Michelle Williams! 

Ξεκινώντας ανάποδα, κοιτάω τη σελίδα του Venom στο IMDb και βλέπω τους χαρακτηρισμούς Action, Horror, Sci-Fi. 

Action Ναι, Sci-Fi προφανώς Ναι, Horror Όχι. Comedy Σίγουρα Ναι.

Το trailer μας παρέσυρε να πιστεύουμε ότι θα δούμε μια dark action comic movie και όχι κάτι ανάμεσα σε Superman και Deadpool. Τα πρώτα 30' της ταινίας περνάνε -τουλάχιστον- αδιάφορα, δε θυμάμαι καν τι γίνεται! Και την είδα προχτές! Μετά, το πράγμα ξεφεύγει από τη λογική. Όχι μόνο τη λογική του comic, για την οποία θα μιλήσουν πιο γνώστες από εμένα -αν και απ'όσα ξέρω, και εκεί το "χάνει" η ταινία- αλλά και από τη λογική της action, horror comic movie.  
Πολλή κωμωδία, λίγη δράση με λίγα λόγια. 

Ένας εξαιρετικός, όπως πάντα, Tom Hardy, ενσαρκώνει το ρόλο του ανήξερου τυχαίου τυπάκου που του τυχαίνει ό,τι του τυχαίνει και τρομάζει, θυμώνει, αγχώνεται, προσαρμόζεται και σιγά σιγά γουστάρει ΤΟΣΟ ΩΡΑΙΑ, με όλα τα συναισθήματα να κατοπτρίζονται στο πρόσωπό του! Τρομερός.

Εκτός τούτου, ουδέν. Ο τρελός-κακός επιστήμονας πολύ "λίγος", η Michelle εκτός από αδιάφορη, είναι και "όχι πλαστικά σε θάλασσες κι ακτές" πλέον, οι δευτερότριτοι ρόλοι ανύπαρκτοι σχεδόν, χωρίς κάποια υποκριτική ένταση ή σεναριακή αβάντα.. 

Σκηνοθετικά και για τα της "παραγωγής" , δεν έχω να πω πολλά. Πολύ λίγα πράγματα, 1.5 σκηνή μάχης όλη κι όλη σε 2 ώρες ταινίας και αρκετή παραπάνω κωμωδία στα του Venom από ότι θα περίμενε κάποιος. Μια ταινία στραμμένη κυρίως σε ένα πολύ νεανικό κοινό, αλλά και πάλι, μια ταινία που χωρίς τον Hardy, θα έπεφτε στα τάρταρα των μεταφορών κόμικ σε ταινία. 

Tom, σταμάτα να παίζεις σε ανοησίες και ασχολήσου με κάνα Bronson ή Warrior και πάλι!!!

Βαθμολογία :  4/10

Καλύτερη ατάκα : "Eyes! Lungs! Pancreas! So many snacks, so little time! "

Καλύτερη σκηνή : Για λόγους κωμικούς και, δυστυχώς, όχι δράσης, η σκηνή που ο Venom πρωτοεπισκέπτεται τον Hardy και ο μεταξύ τους διάλογος.. 

Προτείνεται : Δυστυχώς, δεν μπορώ να την προτείνω για άλλον λόγο πέραν του Tom Hardy. Ίσως σε κάποια slow Sunday, σε κινηματογράφο, με παρέα για να γελάσετε.. Tom, βελτίωσε τις επιλογές σου!

Keep Watching Movies

...Balkan Roadtrip... The first of many to come!

Επιστροφή στην πραγματικότητα και στην καθημερινότητα.. Αυτό δε σημαίνει ότι δε γεμίσαμε αναμνήσεις και μπαταρίες που θα μας "κρατήσουν" για το χειμώνα που έρχεται!

Δεύτερο σερί καλοκαίρι (μετά το περσινό roadtrip στην Ιταλία) "καβαλάμε" το αμάξι και πάμε ταξίδι μακρινό - όχι ως τη Τζαμάικα με τον Μινά, αλλά θα μπορούσαμε. Αυτήν τη φορά το ταξίδι περιλαμβάνει Γουμένισσα - ΠΓΔΜ - Σερβία - Ουγγαρία και πίσω. 

Γεμάτοι βαλίτσες, μουσική και "την καλή μας διάθεση" που λέει κι ο χάπις ο τράβελερ, φύγαμε νωρίς, κουραστήκαμε πολύ, φάγαμε διαφορετικά, είδαμε πολλά, λατρέψαμε τη Βουδαπέστη και το Βελιγράδι και γυρίσαμε ευτυχείς και αποφασισμένοι να το ξανακάνουμε.. Και όπως είπα και πέρυσι, "φωτογραφίες, συναισθήματα και αναμνήσεις. Μόνο αυτά μένουν."

Αιγίνιο - Καφέ Αεροπλάνο..

Γουμένισσα - Καταρράκτες Σκρα..

Βελιγράδι - Το πάρκο με τα τριαντάφυλλα κάτω από το σπίτι μας..

Βελιγράδι - Kalemegdan Park, bombs & churches..

Βελιγράδι - Δημιουργώντας τα προσωπικά μας "καρτ ποστάλ"..

Βελιγράδι - Kalemegdan Park, χωρίς παρελθόν δεν υπάρχει μέλλον..

Βελιγράδι - Οι ανοιχτές πληγές της πόλης από τους βομβαρδισμούς του NATO..

Βουδαπέστη - Δούναβης..

Βουδαπέστη - Τυχεροί που πετύχαμε Έκθεση για τη Fridha..

Βουδαπέστη - Flowers growing everywhere.. Cause life is porno..

Βουδαπέστη - Νυχτερινή λήψη Κάστρου της Βούδας..

Βουδαπέστη - Τα λιοντάρια στη Γέφυρα των Αλυσίδων..

Βουδαπέστη - Δούναβης από ψηλά..

Βουδαπέστη - Szimpla Kert Ruin Bar..

Βουδαπέστη - Szimpla Kert Ruin Bar..

Βουδαπέστη - Shoes of Danube..

Βουδαπέστη - Εκκλησία Αγ. Στεφάνου..

Βουδαπέστη - Ασπρόμαυρη ζωή σε μια πολύχρωμη πόλη..

Βουδαπέστη - BudaLovinPest..

Βουδαπέστη - Θα ξαναβρεθούμε..

Καλό χειμώνα & καλά ταξίδια.. Μακρινά.. Στην ψυχή, η απόσταση δεν έχει σημασία..

Υ.Γ. : If you like it, then come out here and follow:
https://www.instagram.com/johndoubtoldboyphotography/

Ocean's 8 - Κριτική Ταινίας - Movie Review

Καλησπέρα σε όλο τον λαό του σκότους και της διαστροφής. 

Απόψε -και σε μοναδική ευκαιρία για όλους εσάς τους ανίδεους- παρουσιάζεται μόνο ΕΔΩ η κριτική της ταινίας  Ocean's eight (8).

Η φάση είναι η εξής (ετοιμαστείτε για πνευματική μεταφορά σε rooftop του Hollywood) :
Μαζεύονται κάποιοι παραγωγοί, λοιπόν, -ονόματα δε λέμε, πίστες και πολιτικές δε θίγουμε- και συζητάνε.

- Παιδιά, δεν έχω καμία ιδέα για ταινία. Τίποτα σας λέω, τον Kubrick να μου αναστήσετε, remake του Flash με κάποιον 18χρονο θα τον βάλω να κάνει! 

- Μα, αγαπητέ συνάδελφε, η λύση είναι μπροστά στα μάτια μας. Γιατί δε "γυρνάμε" μια ταινία δράσης με στοιχεία κωμωδίας ?

- Τύπου Ocean's 11 ας πούμε εννοείς ?

- Φυσικά!

- Ωραία, ας πάρουμε ένα τηλέφωνο τον Τζωρτζ να το κανονίσουμε.

- Λοιπόν, παιδιά, έχω κι εγώ μια ιδέα! Αντί να βάλουμε πάλι τους ίδιους, ας γυρίσουμε το ίδιο αυτό concept χωρίς καμία φρέσκια ιδέα αλλά ΜΟΝΟ με γυναίκες! 

- Τέλεια ιδέα, έτσι θα σωθούμε και από το #metoo κίνημα -μας έχουν πρήξει με αυτήν τη βλακεία- θα το παίξουμε και φεμινιστές, equalιστές και θα είμαστε πρώτοι και καλύτεροι.

- Ωραία, χρειαζόμαστε 1 ατάλαντη με πτυχίο ηθοποιού, 1 ατάλαντη χωρίς πτυχίο, 3 ταλαντούχες φεμινίστριες να προωθήσουν το ψέμα, 1 Κινέζα να κάνει την Κινέζα και 1 Αγγλίδα για να μας δουν και στην Ευρώπη. 

- Ο.Κ. , έτοιμο. 

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Αγαπητά μου παιδιά, ξέρω ότι θαυμάζετε τις δημοσιογραφικές μου ικανότητες, αλλά τώρα έχω φτάσει σε άλλο level. 

Με λίγα λόγια, γιατί σας κούρασα, η Σάντρα η Μπούλοκ είναι αδερφή του Κλούνεϊ και αποφασίζει να ληστέψει κάτι διαμαντάκια - κολιεδάκια από το Met Museum την ώρα του Met Gala. Οργανώνει εκεί ένα team μόνο από γυναίκες (ΣΕΞΙΣΜΟΣ???) και πάνε εκεί, ντύνονται, χτενίζονται, κλέβουν και η ταινία τελειώνει.  
Η αλήθεια είναι ότι η Σάντρα η Μπούλοκ ακόμα βρίσκει ανθρώπους να την πληρώνουν ως ηθοποιό.    Πράγμα αξιοπερίεργο και αξιοθαύμαστο !!!

Δεύτερον, η γνώμη μου για την Anne Hathaway είναι ότι μιλάμε για την πιο ξενέρωτη ωραία του Hollywood. Plus: η χειρότερη catwoman ever. 

Blanchett, Bonham Carter και Paulson πληρώθηκαν, νόμισαν (ή και απλώς ΟΧΙ) ότι κάνουν κάποια "γυναικεία" διαφορά , αλλά το απλοϊκό και flat σενάριο δεν άφησε καμία να αναδείξει κανένα από τα ταλέντα της. 

Για τη Ριάνα δε θα πω τίποτα. Απλό. Όπως ο ρόλος της.

Μόνο θετικό της ταινίας η εμφάνιση του λατρεμένου Κινέζου Shaobo Qin, ο οποίος προφανώς έκανε κάποια ζογκλερικά και όλη την πραγματική δουλειά σε ολόκληρη την ταινία.

Βαθμολογία :  1/10

Καλύτερη ατάκα : " ? "

Καλύτερη σκηνή : Οι τίτλοι τέλους.

Προτείνεται : Σίγουρα όχι. Αν πιάνετε 2 κανάλια και στο ένα παίζει αυτό και στο άλλο παίζει επανάληψη Καφέ της Χαράς, δείτε Χαρά Χάσκα. 

Keep Watching Movies

Η βεβαιότητα της αμφιβολίας ~ The certainty of Doubt

Πολλές φορές, οι άνθρωποι "προσφέρουν" απορίες, τις οποίες δε φανταζόσουν ότι έχεις. Όχι, δε ρωτάνε και σε κάνουν να σκεφτείς, φέρονται και σε κάνουν να απορείς.  Όπως αναφέρει ο Κορνήλιος Καστοριάδης στη Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας : «Έχουμε το δικαίωμα να φαντασθούμε τα πάντα σχετικά με τις μεταμορφώσεις των θεσμών της κοινωνίας· όχι όμως αυτό το ασυνάρτητο πλάσμα, ότι η είσοδος της ψυχής στην κοινωνία θα μπορέσει ποτέ να γίνει ανέξοδα. Το άτομο δεν είναι καρπός, έστω τροπικός, είναι δημιουργία και θεσμός της κοινωνίας»

Η απορία συνήθως γεννάται με την οπτική επαφή, με τη συζήτηση, ή σε σπανιότερες περιπτώσεις από τη "φαντασιακή θέσμιση μιας συζήτησης". Συνήθως ξεκινάει με τις λέξεις "πως γίνεται να..." και τελειώνει με βλέμμα απογοήτευσης ως προς τη ρητορικότητα της. 

Η αλήθεια, τείνω να σιγουρευτώ, δεν είναι αντικείμενο αναζήτησης της μεγαλύτερης μερίδας του πληθυσμού. Ίσα ίσα, η αποδεδειγμένα ανόητη βεβαιότητα γίνεται γνώρισμα μικρών, μεγάλων, γέρων και τρελών. Το πρόβλημα δεν έγκειται στο γεγονός ότι εγώ είμαι βέβαιος για το Α. Το πρόβλημα είναι πως δεν έχω γνώση ως προς το ΠΩΣ έγινα βέβαιος για το Α. Μου το μάθανε οι γονείς μου; Μου το διδάξανε στο σχολείο; Μου το έμαθε η κοινωνία ή όπως ποιητικά λέγεται από τους "γνώστες της", μου το έμαθε η ζωή; Η ειλικρινής μου απορία ξεκινάει εκεί. Πως γίνεται να μη σε νοιάζει το πως; Πως γίνεται να μη ξέρεις ότι είσαι δημιούργημα των άλλων; Ένας θεσμός της κοινωνίας σε διαφορετικές εκφάνσεις σου. Πότε παιδί με τις απαραίτητες ανάγκες γνώσεων και υποχρεώσεων, πότε ενήλικας με τις απαραίτητες ανάγκες γνώσεων και υποχρεώσεων, πότε γέρος με τις υποχρεώσεις σου (κανείς δε θέλει πια να σου διδάξει), πότε νεκρός.

Το δεύτερο σκέλος της απορίας έρχεται να καλύψει το αναμενόμενο κενό της βεβαιότητας της άποψης. Παρ'όλα αυτά, είναι εύκολα επεξηγήσιμο, εάν κάποιος δεχτεί ως λογική τη βεβαιότητα ενός που δε σκέφτεται το πως. Εάν δε σκεφτώ ποτέ πως άρχισα να πιστεύω στο Α, όχι απλώς δε θα το αμφισβητήσω, αλλά θα το κάνω κτήμα μου τόσο έντονα, που θα το υποστηρίζω με την ίδια μου τη ζωή, την ίδια μου την υπόσταση. Ακόμα κι αν πρόκειται να το κάνω μόνο στα λόγια(εκεί είμαστε καλοί εξάλλου). Όταν λέω για αμφισβήτηση περί των πως, εννοώ βαθύτερη κατανόηση της διαδικασίας απόκτησης γνώσεων από παιδική ηλικία. Η διαδικασία αυτή, όχι απλώς περιελάμβανε λάθη που τα θεωρούμε θέσφατα, αλλά περιελάμβανε και ανθρώπους που θεωρούμε αλάθητους και υπήρξαν "μαθητές" άλλων κ.ο.κ. , υποθετικά γυρνώντας μέχρι την εποχή που ο καθένας βολεύεται να θεωρήσει "γένος" του. Η συγγένεια των απόψεων με την κοινωνία δεν είναι δεύτερου ή τρίτου βαθμού, είναι συγγένεια α' βαθμού εξ'αίματος της μαμάς-κοινωνίας και του παιδιού-άποψης. 

Η ισχυροποίηση της βεβαιότητας έναντι της αμφιβολίας είναι μία από τις σημαντικότερες αιτίες προσκολλημένων αντιλήψεων περί των πάντων και κυρίως είναι η σημαντικότερη αιτία της εξωφρενικά αργής ανάπτυξης της κοινωνίας ως προς την αντιμετώπιση ίσου προς ίσο. Η μελέτη του ατόμου ανεξάρτητου της κοινωνίας στην οποία διαμορφώνει και διαμορφώνεται, θα έκανε τον Καστοριάδη του 1975 (τότε που γράφτηκε η Φαντασιακή Θέσμιση) να κλάψει από ντροπή για το πως τα λόγια του παραμένουν τόσο καίρια αλλά και τόσο "φιλοσοφικά" ως προς την αναζήτηση της αλήθειας. Η Αριστοτελική αντίληψη της επί πληρωμής δουλειάς-δουλείας, καθώς και η Jacque Fresco-ική αντίληψη περί κοινωνικο-οικονομικής στασιμότητας, σε αντίθεση με τις προηγμένες τεχνολογίες που απολαμβάνουμε, είναι το κυρίως πιάτο σε όποιου είδους συνοδευτικό έχουμε να τοποθετήσουμε στο πιάτο του καθενός, είτε είναι η θεϊκή παρουσία στη ζωή του, είτε η εκλογίκευση των παραλόγων που συμβαίνουν καθημερινά γύρω του. 

Σχεδόν τίποτα δε θα μπορέσει να διορθωθεί ολοκληρωτικά προτού η κοινωνική συλλογικότητα αποφανθεί υπέρ του εαυτού της και εναντίον του καπιταλιστικού alter ego της. 

Η ανοικοδόμηση μιας κοινωνίας, τόσο ενδοσκοπικά καταστροφικής και διαχρονικά αδιάφορης για αυτοβελτίωση, είναι ένα έργο όχι απλώς δύσκολο, αλλά σχεδόν Ουτοπικό.    

Αλλά, «Αν δεν πιστεύεις ότι θα αλλάξουμε τον κόσμο, τότε σίγουρα δεν είσαι σε αυτούς που θα τον αλλάξουν.»     Jacque Fresco