...Για όλα φταίει η Κοντσίτα...

Δεν ξέρω, η αλήθεια είναι, με τι ασχολούνται στις άλλες χώρες τούτον τον καιρό. Εμείς, πάλι, στο αγαπητό & φιλήσυχο Ελλάντα ασχολούμαστε με τον/την Κοντσίτα. Κάπου ανάμεσα στις δημοτικές εκλογές (όπου αν είχαν δικαίωμα θα κατέβαιναν ακόμα και οι σκύλοι) και στην κακή μας οικονομική κατάσταση, βρήκαμε το χρόνο και τη διάθεση να ασχοληθούμε με τα μούσια της κυρίας (ή με το φουστάνι του κυρίου, δεν είμαι σίγουρος ακόμα)...

Υπάρχουν 3 ειδών άνθρωποι. Υπάρχουμε εμείς που συζητάμε ως άλλοι παρατηρητές της κοινωνίας, υπάρχουν αυτοί που εύχονται τον θάνατο σε καθετί ξένο από τους ίδιους και υπάρχουν και εκείνοι που εξεγείρονται απέναντι σε οποιονδήποτε πει κακή κουβέντα για το διαφορετικό. 3 περίεργα είδη ανθρώπων, σε μια περίεργη στιγμή της κοινωνίας.

Λοιπόν, κατ'αρχήν(και ουχί καταρχάς) να ξεκαθαρίσω την πρώτη ομάδα, τουλάχιστον, ως προς τον εαυτό μου. Δε με ενδιαφέρει η παρουσία του κυρίου Κοντσίτα. Δε με απασχολεί το μούσι του, το φουστάνι του και κυρίως δε με απασχολεί το αηδιαστικό τσίρκο που ονομάζεται Eurovision. Το '04 μια όμορφη κοπελίτσα έδειξε το βρακί της για να κερδίσει και τα κατάφερε(ναι, η Παπαρίζου ήταν), αργότερα ήρθαν τα τέρατα των Lordi για να κερδίσουν τις εντυπώσεις και αφού ξεμείναμε από εκπλήξεις σε αυτόν τον χώρο της διασκέδασης(κι αφού τα βυζιά και οι κώλοι δε μας λένε πλέον τίποτα) ήρθε και ο Κοντσίτας. Ο άνθρωπος αποφάσισε ότι αυτός ήταν ένας καλός τρόπος να τραβήξει τα βλέμματα σε ένα show πανευρωπαϊκό που στηρίζεται στο γκέι κοινό του.. ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕ. Εμένα, όμως, τι με νοιάζει? Γιατί πρέπει να αναλυθεί η κίνηση αυτή ως μια άποψη, ως κάτι που είχε να πει αυτός ο άνθρωπος. Ούτε κατά διάνοια. Επειδή στο τέλος μίλησε για παγκόσμια ειρήνη? Και το κάθε χαζομόντελο που το πηδάει ο κάθε γραφικός τυχοδιώκτης τα ίδια λέει όταν το ρωτάνε, αυτό δε σημαίνει ότι ξέρει τι λέει... Με λίγα λόγια, τσίρκο η Eurovision, άρα κάθε τόσο θα κερδίζει ο πιο γελοίος, αντισυμβατικός συμμετέχων. Απλό, λιτό και απέριττο.

Το δεύτερο, τώρα, είδος. Καλά, αυτοί είναι οι πιο ξεκάθαροι. Μικρόμυαλοι στις περισσότερες περιπτώσεις(όχι πάντα), αναγνωρίζονται από την φράση "τώρα τι θα πω εγώ στο παιδί μου?"...

Πρώτον, ποιος χέστηκε τι θα πεις εσύ στο παιδί σου? Δικό σου είναι το παιδί, εσύ έχεις την ευθύνη τι θα του πεις. Πρέπει εγώ να ζήσω ανάλογα με τις δικές σου προσδοκίες για να μην ξεβολευτείς εσύ απέναντι στο 10χρονο????? Και δεύτερον, τόσα χρόνια τι έλεγες στο παιδί σου? Γιατί ποτέ δεν έκανες αυτήν την ερώτηση όταν οι ειδήσεις σε "βομβαρδίζουν" με δολοφονίες, σφαγές αθώων, βιασμούς κλπ.. Γιατί ποτέ δεν έκανες την ίδια ερώτηση όταν το μισό 24ωρο της ελληνικής TV ξοδευόταν στην τσόντα της Αλεξανδράτου και σε "πιπεράτα αστεία" για τις σαμπάνιες? Διότι μικροαστέ, ανόητε ανθρωπάκο, γούσταρες να βλέπεις την Αλεξανδράτου και βαθιά μέσα σου(ρώτα έναν ψυχολόγο και θα δεις) γουστάρεις και το αίμα και τη βία των ειδήσεων των 20:00... Αυτό που δε γουστάρεις είναι αυτό που φοβάσαι και ο μόνος τρόπος να το αντιμετωπίσεις είναι να το εξοντώσεις. Σόρρυ, δε γίνεται...

Το τρίτο και τελευταίο είδος... Το πιο περίεργο, για μένα, αυτές τις μέρες είναι οι αντιδράσεις από ανθρώπους που θεωρούσα ψύχραιμους, γενικότερα. Μην τυχόν σε ακούσουν να πεις ότι σου χάλασε τη μέρα ο Κοντσίτας. Έτοιμοι να εξαπολύσουν ύβρεις, να κρεμάσουν τις γνωστές ταμπέλες του "ρατσιστή" και του "οπισθοδρομικού" κλπ κλπ... Μισό ρε παιδιά, ότι εμένα δε μου άρεσε είπα, όχι ότι πρέπει να σβηστεί από τον χάρτη. Προσπάθησαν πολλά από αυτά τα άτομα να "με" πείσουν (μάλλον να πείσουν τον εαυτό τους) ότι η εμφάνιση αυτή του Κοντσίτα έγινε με άποψη και για να δηλώσει κάτι. Δε θα συμφωνήσω ποτέ, για λόγους που εξήγησα πιο πάνω. Από το "δε μου αρέσει" μέχρι το "πρέπει να πεθάνει ο αντίχριστος" υπάρχει μια διαφορά θα έλεγα. Για μένα, το θέαμα αυτό ήταν αποκρουστικό, αλλά και αδιάφορο. Γιατί δε δέχεται ο απέναντι ότι μπορεί να μου ενοχλεί την αισθητική μου το οτιδήποτε? Την αισθητική μου να την ενοχλεί και η Πετρούλα στις διαφημίσεις, η Πάολα στα ραδιόφωνα και ο Τράγκας στις τηλεοράσεις... Αυτή είναι η προσωπική μου αισθητική, όμως. Με άλλα λόγια, γιατί είστε τόσο έτοιμοι & με ακονισμένα μαχαίρια για μάχη με τους λάθος ανθρώπους??? 

Δεχτείτε τον θετικό, αλλά δεχτείτε και τον αρχητικό σχολιασμό για το διαφορετικό που ΝΟΜΙΖΕΤΕ ότι αντιπροσωπεύετε. 

Διαφορετικό δε σημαίνει απαραίτητα καλό...
Και σίγουρα, ο Κοντσίτας δεν ήταν κάτι παραπάνω από "κάτι απλώς διαφορετικό".