Οι πιο αντιπαθητικοί χαρακτήρες σε σειρές... Most hated characters in TV series

Υπάρχουν χαρακτήρες σειρών που τους λατρεύεις...

Χαρακτήρας που είτε θα ήθελες να ήσουν εσύ είτε θα ήθελες να έχεις για κολλητό σου. Υπάρχουν, όμως και χαρακτήρες που μισείς. Άλλοι είναι έτσι φτιαγμένοι, επίτηδες, από τον σκηνοθέτη, για να δώσουν μια επιπλέον ένταση στη σειρά και άλλοι σου βγάζουν απλά μια τρομερή αντιπάθεια... Ορίστε η δική μου λίστα αντιπαθητικών χαρακτήρων σε σειρά:

7) Θα μπορούσα να κάνω μια ξεχωριστή λίστα με τους αντιπαθητικούς χαρακτήρες από το Game Of Thrones μόνο, αλλά θα τους χωρίσω απλά σε "επίτηδες" και "μη"... Δηλαδή, σε όσους τους έκανε έτσι ο Martin και σε όσους εγώ, προσωπικά, αντιπαθώ. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν οι εξής "υπέροχοι":                  α) Joffrey Baratheon. Έχει ειπωθεί τόοοοοσο πολύ το πόσο αντιπαθητικός είναι που δεν θα λείψει από καμία αντίστοιχη λίστα για τα επόμενα 150 χρόνια σειρών.

                β) Theon Greyjoy. Μπορεί να έχει κλέψει τη δόξα ο Joffrey, αλλά ο πιο αντιπαθητικός χαρακτήρας της σειράς είναι και θα είναι για πάντα ο Theon. Περιμένω πως και πως το ξύλο που θα φάει στο John Wick από τον ηρωικό Keanu Reeves.

6) Από την άλλη, τώρα, πλευρά, βρίσκονται οι χαρακτήρες του GoT που είναι αντιπαθητικοί, αλλά όχι αντικειμενικά αντιπαθητικοί, όχι επίτηδες από τον σκηνοθέτη δηλαδή... Έχω δύο και για εδώ:

                      α) Catelyn Stark. Φταίει σχεδόν για τους μισούς θανάτους της σειράς και σχεδόν για όλους τους θανάτους και την κατάντια της οικογένειας των Stark. Γαμώ το σπίτι.

                  β) Sansa Stark. Άξια διάδοχος της μάνας της, αντιπαθητικό-μυξιάρικο-κακομαθημένο-ψευτοάβγαλτο-σκατοκόριτσο. Μου τη δίνει ο τρόπος που μιλάει-κινείται-γελάει-κλαίει-πλέκει_το_μαλλί. Και κάτι μου λέει ότι θα γίνει ακόμα πιο αντιπαθητική τώρα που άρχισε να "νιώθει" λίγο πως κινείται ο κόσμος(έπρεπε να περάσουν 4 σεζόν και 235215423634 θάνατοι)...

Κι αφού τελείωσα με το GoT, συνεχίζω στις πιο γήινες σειρές, που έχουν μόνο από έναν-δύο το πολύ  αντιπαθητικούς χαρακτήρες (ξενέρωτοι)...

5) Alan Harper: Εδώ, ο σκηνοθέτης του Two and a half men ξεκίνησε να φτιάξει έναν ενοχλητικό τυπάκο, μικροαστό, γκρινιάρη, τσιγκούνη κλπ κλπ, αλλά το πήρε ο Jon Cryer και το απογείωσε. Είναι τόσο καλός, που (μιας και δεν έχει παίξει και πουθενά αλλού) αυτομάτως υποθέτω πως είναι έτσι και στη ζωή του.. Παίζει τον εαυτό του, όπως και ο Charlie σε αυτήν τη σειρά. Αηδιαστικός και "γλίτσας", ο Alan παίρνει το βραβείο του πιο αντιπαθητικού ρόλου σε κωμική σειρά ever.

4) Paulie 'Walnuts' Gualtieri : Στραβό χαμόγελο, ψωνάρα, μαφιοζοδαχτύλιδο και καμία ηθική αξία ως δήθεν παλιός μαφιόζος στο υπέροχο The Sopranos. Απίστευτα εκνευριστικό πρόσωπο, ειδικά όταν έκανε τη μαλακία του και προσπαθούσε να δικαιολογηθεί. Ο Tony Soprano περιστοιχιζόταν από πολλά καθίκια και αυτός ήταν ένας από τους χειρότερους. Plus, το ηλίθιο, ανεκδιήγητο γκρίζο μαλλί του στα πλάγια του κεφαλιού, το οποίο χτένιζε κάθε λίγο και λιγάκι με μια εξίσου ηλίθια χτένα.

3) Skyler White : Δεν ξέρω αν φταίει μόνο η συνεχώς στραβωμένη φάτσα της μεσοαστής κακομοιριασμένης νοικοκυράς ή και κάτι ακόμη, αλλά μου ήταν πλήρως αντιπαθής αυτή η γυναίκα. Στις πρώτες τρεις σεζόν είναι απλώς αντιπαθητική-φοβισμένη-ανόητη. Όταν, όμως, πάει να το παίξει από θύμα θύτης, σκληρή και δυνατή, τότε είναι που γίνεται εντελώς εκνευριστική. Ίσως να μη φταίει μόνο ο ίδιος ο ρόλος, αλλά και το γεγονός πως δεν είναι καλή ηθοποιός, σε αντίθεση με τη γενικότερη πεποίθηση που την περιβάλλει, λόγω της τεράστιας επιτυχίας του Breaking Bad...

2) Janice Soprano : Αδερφή του Tony και σίγουρα ο χειρότερος χαρακτήρας της σειράς με διαφορά (ακόμα και από τον Paulie)... Σε όλες τις μαφιόζικες ταινίες/σειρές χαίρομαι να βλέπω αυτό το οικογενειακό ήθος που υποτίθεται έχουν όσοι εμπλέκονται στην Μαφία. Αλλά εδώ, ήταν μία από τις λίγες περιπτώσεις που δεν πίστευα το πως ο αρχιμαφιόζος Tony Soprano ανέχεται και δε σκοτώνει αυτό το κατακάθι που λέγεται αδερφή του.

1) Gemma Teller Morrow : Αν νομίζεις πως η Catelyn Stark είναι υπεύθυνη για την καταστροφή της οικογένειάς της, τότε αυτήν εδώ τι είναι? Αν νομίζεις πως η Cersei Lannister είναι υπεύθυνη για πολλούς θανάτους και δολοπλοκίες, τότε αυτήν εδώ τι είναι? Αν νομίζεις πως έχεις δει την πιο κακή πεθερά στο 7_θανάσιμες_πεθερές, τότε δεν έχεις δει την Jemma στο Sons of Anarchy. Ότι χειρότερο έχει υπάρξει σε χαρακτήρα σε οποιαδήποτε σειρά. EVER. Χωρίς αυτήν, η σειρά θα τελείωνε 5 σεζόν νωρίτερα, μιας και δε θα υπήρχε καμία ίντριγκα πλέον. Όλα -ΤΑ ΠΑΝΤΑ- δημιουργούνται εξαιτίας της. Εξαιρετική κι ανεπανάληπτη Katey Sagal, σε κάνει να σκέφτεσαι "γιατί ζει αυτή η καριόλα ακόμαααααααα???"...

...Άντε και καλή μας εβδομάδα...

Movies to watch....till Christmas...

Υπάρχουν ταινίες που αξίζει να τις δεις, πριν καν μάθεις αν είναι καλές ή όχι. Μερικές είναι σίγουρο πως θα είναι καλές και άλλες αξίζουν, ανεξαρτήτως τελικού αποτελέσματος... Για να δούμε ποιες Χολυγουντιανές προβολές πρέπει να περιμένουμε, τουλάχιστον μέχρι να έρθουν τα Χριστούγεννα...

1) John Wick : Εδώ είμαστε στη δεύτερη περίπτωση. Δεν έχει σημασία αν θα είναι καλή ταινία ή όχι (μάλλον δε θα είναι δηλαδή)... ΑΛΛΑ, έχει Keanu που θυμώνει με τον Theon Greyjoy, διότι του σκοτώνει το σκυλί και του κλέβει το αμάξι, μια Shelby Mustang GT-500 (αυτό το αυτοκίνητο το έχουν οδηγήσει τα δύο τέρατα του κινηματογράφου, Cage και Reeves λοπόν)... Με αγωνία περιμένω...!!!!

2) The Drop : Συνεχίζουμε στην ίδια λίστα με την τελευταία ταινία του James Gandolfini, του μεγάλου Tony Soprano. Αξίζει να την περιμένουμε μόνο και μόνο ως φόρο τιμής για έναν από τους σπουδαιότερους ρόλους στην ιστορία της τηλεόρασης, αν και κάτι μου λέει πως θα είναι και αρκετά καλή(bonus η συμμετοχή του Tom Hardy).

3) Gone Girl : Ναι, εντάξει, έχει πρωταγωνιστή τον Ben τον Affleck.. Τι να κάνουμε τώρα δηλαδή?? Το Hollywood μας τον επιβάλλει με το ζόρι μέχρι να δεχτούμε ότι είναι ο νέος Al Pacino. NOT. Παρ'όλα αυτά, όμως, την ταινία υπογράφει ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες της γενιάς του, o David Fincher. Ε, θα τη δούμε.

4) Horrible Bosses 2 : Μιας και είμαι "δύσκολος" στις κωμωδίες, θα πω ότι το πρώτο μέρος ήταν από τις λίγες που με έκαναν να γελάσω μετά από αρκετό καιρό. Έξυπνο χιούμορ και ένας ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ Charlie Day, συν τον μεγάλο Kevin Spacey, έφτιαξαν μια ωραία και αστεία ταινία. Οι δύο πρωταγωνιστές θα είναι ξανά εδώ, οπότε είναι σιγουράκι η προβολή της..

5) Fury : Πρώτον, παίζει ο Brad Pitt. Δεύτερον, την έχει σκηνοθετήσει και κυρίως γράψει ο David Ayer, που υπέγραψε τα Fast and Furious (το πρώτο) και Training Day. Το κακό είναι, βέβαια, πως θα δούμε ακόμα μια ταινία με τον Β'ΠΠ, αλλά τι να κάνουμε, το Hollywood το απαιτεί. Αναμένεται, αλλά με αρκετές επιφυλάξεις ως προς την ποιότητά της...

6) The Hobbit: The battle of five armies : Αφού είδα τις πρώτες δύο ταινίες (6ώρες σερί) και δεν έσπασα την οθόνη, μιας και όλο πήγαιναν-πήγαιναν-πήγαιναν και δεν έφταναν, ε, θα δω και την τρίτη. Σίγουρα πάρα πολύ ωραίες ταινίες, ιδιαιτέρως για τους λάτρεις του Άρχοντα, αλλά όπως έχει χιλιοειπωθεί, ο Peter Jackson τράβηξε από τα μαλλιά τη λογοτεχνική του δουλειά για να φτιάξει 3 ταινίες, μπας και βγάλει μερικά εκατομμύρια παραπάνω(και θα τα βγάλει)... Αν η μεταφορά γινόταν σε 2 ταινίες θα ήταν θεϊκή, τώρα ξεχείλωσε. Ελπίζω να μας ανταμείψει για την εμπιστοσύνη που του δείχνουμε και περιμένουμε να δούμε το φινάλε της τριλογίας(έλεος) του...

7) Foxcatcher : Ναι, δικαιώνομαι, ΝΑΙ.  Ο Steve Carell σε σοβαρή ταινία, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ... Άντε βρε παληκάρι μου, δείξε σε όλους πόσο καλός ηθοποιός(όχι μόνο κωμικός) είσαι. Πέραν αυτού, η βιογραφική ταινία του Mark Schultz αναμένεται με πολύ ενδιαφέρον, μιας και είναι η τρίτη δουλειά του σκηνοθέτη των Moneyball και Capote, αλλά και λόγω του "στόρυ" που περιέχει. Κυρίως, βέβαια, Steve Carell.

8) The Imitation Game : Δε θα μπορούσα να μη βάλω στη λίστα μια "μαθηματική" ταινία, την βιογραφία του Alan Touring, παιγμένη από τον Benedict Cumberbatch. Ακόμα μια ταινία γύρω από τον Β'ΠΠ, αλλά αυτή τη φορά ελπίζω να ξεφεύγουμε λίγο από τα χιλιοειπωμένα κλισέ των υπόλοιπων ταινιών και να επικεντρωθεί ο σκηνοθέτης στην εργασία του Touring, που ήταν η επίλυση του κωδικού Enigma. Επίσης, το καστ είναι εξαιρετικό, αν εξαιρέσουμε την Keira Knightley... Έχουμε τον Cumberbatch, αλλά και τους Mark Strong, Matthew Goode και Charles Dance(ανοίγει δρόμους το GoT)...

9) The Judge : Η πρώτη σοβαρή δουλειά του σκηνοθέτη David Dobkin κι αυτό είναι κάτι το ανησυχητικό. Η πρώτη σοβαρή δουλειά του Robert Downey Jr. μετά τη συμμετοχή του στο Zodiac, αφήνοντας εκτός το καλό αλλά μέτριο Soloist κι αυτό είναι ίσως το θετικότερο κομμάτι για την ταινία.
Η πρώτη σοβαρή δουλειά και για τον εξαιρετικό Robert Duvall, μετά από 5 χρόνια κι αυτό είναι που γέρνει την πλάστιγγα προς το να περιμένω αυτήν την ταινία με ανυπομονησία!!


10) Birdman : Ένα τρομερό cast ηθοποιών, με επικεφαλής τον Michael Keaton. Παρ'όλο που δεν τον έχω και σε ιδιαίτερη εκτίμηση, εδώ παίζει μάλλον τον εαυτό του, έναν μισοτελειωμένο ηθοποιό(κακία) που πρέπει να ξεπεράσει έναν ρόλο υπερήρωα που είχε στο παρελθόν σε μία ταινία(Batman μήπως;;;)... Κι όλα αυτά χτισμένα και δωσμένα από τον τεράστιο Alejandro González Iñárritu, ο οποίος, πολύ προσεκτικά και μελετημένα, δημιουργεί το ένα αριστούργημα μετά το άλλο. Ελπίζω, λοιπόν, σε ακόμη ένα...

11) Manglehorn : Το μόνο που θα πω για αυτήν την ταινία (δεν ξέρω αν θα είναι καλή ή όχι) είναι πως παρουσιάζεται ως η ταινία που θα μας θυμίσει γιατί ο Al Pacino είναι ο σπουδαιότερος ηθοποιός όλων... ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ έχω να πω... Καιρός ήταν να θυμηθεί την αξία και το ταλέντο του... Για να δούμε!!!

Όπως βλέπετε, "έμεινα" στο Hollywood αυτήν τη φορά. Σε λίγο καιρό θα επανέλθω και με μη-Χολυγουντιανό κινηματογράφο...
Καλή θέαση σε όλους....!!

Κούκλες...?

Χτες το βράδυ, λοιπόν, είχαμε την τιμή στην ταπεινή Λάρισα να υποδεχτούμε τις Κούκλες. Τo Show τεσσάρων Drag Queens, το οποίο κάνει θραύση στην Αθήνα και από το οποίο έχει περάσει όλος ο "καλός κόσμος" της πρωτεύουσας... Και αφού βρήκα την, αντίστοιχη τρελή με μένα, παρέα που ήθελε να πάει, ξεκινήσαμε για κει...
Φτάνουμε 21:45, το show ξεκινάει 23:45. Δεν έχω "ξαναφάει" τόσο μεγάλο στήσιμο, άσχετα σε τι μεγάλη ή μικρή συναυλία έχω πάει, σε τι θέατρο/show/οτιδήποτε. 2 ώρες. Αλλά έτσι δικαιολογούν και το "όνομά" τους, ως Drag Queens, φαντάζομαι... Μέσα σε αυτό το δίωρο προσπαθήσαμε και καταφέραμε να ξεδιαλύνουμε τι είναι τραβεστί, τι είναι τρανς και τι ακριβώς γίνεται εκεί κάτω, προλάβαμε να ακούσουμε (χάρη στον DJ που δεν ήξερε, μάλλον, τι ακολουθεί στο show, από Θηβαίο και Τσακνή, μέχρι Παντελίδη/Σταν σε ένα ανεκδιήγητο -όπως με ενημέρωσαν- ρεμίξ του "Δεν ταιριάζετε σου λέω" )... Έρχονται οι κούκλες, λοιπόν, στις 23:00 και πάνε στα καμαρίνια, αφού κάνουν είσοδο ανάμεσα από τον κόσμο ώστε να χαιρετίσουν τη διασημότητα που ήρθε να τις δει. Την Σούλα. Ε, τι ποια Σούλα?
Και αφού έχουμε ανεχτεί/διασκεδάσει/αστειευτεί με όλα τα ευτράπελα της εώς τότε βραδιάς και μας έχουν πονέσει τα πόδια, διότι σκαμπό υπήρχαν μόνο για την Κυρα-Σούλα και το παρεόνι της (ως κατ'εξοχήν σημαντικά πρόσωπα της Λάρισας βεβαίως, βεβαίως), βγαίνουν οι Κούκλες και αρχίζουν το show τους. Τι κάνανε? 1'30 σκάρτη ώρα show, με μεταμφιέσεις διαφόρων τραγουδιστριών και playback τραγούδι (ένα live τραγούδι μόνο- δε με νοιάζει τι κάνουν στην Αθήνα, για το χθεσινό show μιλάω)... Ούτε σκετσάκια, ούτε τραγούδι, ούτε, ούτε, ούτε... Φυσικά, όταν πας κάπου να διασκεδάσεις, λογικό είναι να περάσεις καλά και μόνο με τον χαβαλέ που επικρατεί στο μαγαζί. Υπήρξαν και αστείες στιγμές και γέλια και κάποια σημάδια ταλέντου από μια-δυο κούκλες...
Όμως,
σε έναν χώρο που έχει υπάρξει μισογεμάτος στους υπέροχους OPERA CHAOTIQUE, μια ομάδα ταλαντούχων καλλιτεχνών, με χιούμορ, δουλεμένα σκετσάκια, έξυπνες ατάκες και αλληλεπίδραση με το κοινό, χτες ήταν ασφυκτικά γεμάτος, με κοινό που, προφανώς, αδημονούσε για κάτι τέτοιο (τι ακριβώς, μη με ρωτάτε)...
Έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο σαν πόλη/χώρα/ανθρώπινο_είδος που επιζητούμε το διαφορετικό, ότι κι αν είναι αυτό, για να το παίξουμε άνετοι, να το παίξουμε υπεράνω, να το παίξουμε αντιρατσιστές, γενικά να ...τον παίξουμε! Δε χρειάζεται να είναι καλό το διαφορετικό που θα μου δώσεις, ας είναι και χάλια ή αδιάφορο, θα το θεοποιήσω και θα γίνω διαφορετικός κι εγώ μαζί σου.
Προσοχή, δεν είναι θέμα γούστου, αλλά θέμα λογικής και σχέσης τιμής-προσφοράς. 12€ για να δεις τέσσερις "κούκλες" να μην κάνουνε τίποτε.
Μπήκανε, βαφτήκανε με 17 τόνους μέικ-απ, ντυθήκαν αντίστοιχα με τα "νούμερά" τους, βγήκαν, ανοιγόκλεισαν το στόμα, ξαναμπήκαν μέσα και στο τέλος μας ευχαρίστησαν για τα χρήματα που έβγαλαν μέσα σε λίγες ώρες στην πόλη που έχει ως καμάρι της την Σούλα.
Στο χωριό μου, όλη τη χθεσινή βραδιά, θα την έλεγαν "τίποτα για τίποτα"...
Προσπαθούμε τόσο πολύ να είμαστε διαφορετικοί και cool τύποι που ξεχνάμε τι πραγματικά μας "σερβίρει" ο απέναντι. Αν κατορθώσεις να θεωρηθείς διαφορετικός στην εποχή αυτή που ζούμε, ακόμα και σκατά σε τοίχο να μας δείξεις, θα το θεωρήσουμε "τέχνη", "μπροστά", "intellectual"... 
Σκέψου το, θα μπορούσες να γίνεις ο νέος Lars Von Trier. Κι αν όχι, θα έχεις γυρίσει μια ωραιότατη τσόντα...
Καληνύχτα σας...