Κούκλες...?

Χτες το βράδυ, λοιπόν, είχαμε την τιμή στην ταπεινή Λάρισα να υποδεχτούμε τις Κούκλες. Τo Show τεσσάρων Drag Queens, το οποίο κάνει θραύση στην Αθήνα και από το οποίο έχει περάσει όλος ο "καλός κόσμος" της πρωτεύουσας... Και αφού βρήκα την, αντίστοιχη τρελή με μένα, παρέα που ήθελε να πάει, ξεκινήσαμε για κει...
Φτάνουμε 21:45, το show ξεκινάει 23:45. Δεν έχω "ξαναφάει" τόσο μεγάλο στήσιμο, άσχετα σε τι μεγάλη ή μικρή συναυλία έχω πάει, σε τι θέατρο/show/οτιδήποτε. 2 ώρες. Αλλά έτσι δικαιολογούν και το "όνομά" τους, ως Drag Queens, φαντάζομαι... Μέσα σε αυτό το δίωρο προσπαθήσαμε και καταφέραμε να ξεδιαλύνουμε τι είναι τραβεστί, τι είναι τρανς και τι ακριβώς γίνεται εκεί κάτω, προλάβαμε να ακούσουμε (χάρη στον DJ που δεν ήξερε, μάλλον, τι ακολουθεί στο show, από Θηβαίο και Τσακνή, μέχρι Παντελίδη/Σταν σε ένα ανεκδιήγητο -όπως με ενημέρωσαν- ρεμίξ του "Δεν ταιριάζετε σου λέω" )... Έρχονται οι κούκλες, λοιπόν, στις 23:00 και πάνε στα καμαρίνια, αφού κάνουν είσοδο ανάμεσα από τον κόσμο ώστε να χαιρετίσουν τη διασημότητα που ήρθε να τις δει. Την Σούλα. Ε, τι ποια Σούλα?
Και αφού έχουμε ανεχτεί/διασκεδάσει/αστειευτεί με όλα τα ευτράπελα της εώς τότε βραδιάς και μας έχουν πονέσει τα πόδια, διότι σκαμπό υπήρχαν μόνο για την Κυρα-Σούλα και το παρεόνι της (ως κατ'εξοχήν σημαντικά πρόσωπα της Λάρισας βεβαίως, βεβαίως), βγαίνουν οι Κούκλες και αρχίζουν το show τους. Τι κάνανε? 1'30 σκάρτη ώρα show, με μεταμφιέσεις διαφόρων τραγουδιστριών και playback τραγούδι (ένα live τραγούδι μόνο- δε με νοιάζει τι κάνουν στην Αθήνα, για το χθεσινό show μιλάω)... Ούτε σκετσάκια, ούτε τραγούδι, ούτε, ούτε, ούτε... Φυσικά, όταν πας κάπου να διασκεδάσεις, λογικό είναι να περάσεις καλά και μόνο με τον χαβαλέ που επικρατεί στο μαγαζί. Υπήρξαν και αστείες στιγμές και γέλια και κάποια σημάδια ταλέντου από μια-δυο κούκλες...
Όμως,
σε έναν χώρο που έχει υπάρξει μισογεμάτος στους υπέροχους OPERA CHAOTIQUE, μια ομάδα ταλαντούχων καλλιτεχνών, με χιούμορ, δουλεμένα σκετσάκια, έξυπνες ατάκες και αλληλεπίδραση με το κοινό, χτες ήταν ασφυκτικά γεμάτος, με κοινό που, προφανώς, αδημονούσε για κάτι τέτοιο (τι ακριβώς, μη με ρωτάτε)...
Έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο σαν πόλη/χώρα/ανθρώπινο_είδος που επιζητούμε το διαφορετικό, ότι κι αν είναι αυτό, για να το παίξουμε άνετοι, να το παίξουμε υπεράνω, να το παίξουμε αντιρατσιστές, γενικά να ...τον παίξουμε! Δε χρειάζεται να είναι καλό το διαφορετικό που θα μου δώσεις, ας είναι και χάλια ή αδιάφορο, θα το θεοποιήσω και θα γίνω διαφορετικός κι εγώ μαζί σου.
Προσοχή, δεν είναι θέμα γούστου, αλλά θέμα λογικής και σχέσης τιμής-προσφοράς. 12€ για να δεις τέσσερις "κούκλες" να μην κάνουνε τίποτε.
Μπήκανε, βαφτήκανε με 17 τόνους μέικ-απ, ντυθήκαν αντίστοιχα με τα "νούμερά" τους, βγήκαν, ανοιγόκλεισαν το στόμα, ξαναμπήκαν μέσα και στο τέλος μας ευχαρίστησαν για τα χρήματα που έβγαλαν μέσα σε λίγες ώρες στην πόλη που έχει ως καμάρι της την Σούλα.
Στο χωριό μου, όλη τη χθεσινή βραδιά, θα την έλεγαν "τίποτα για τίποτα"...
Προσπαθούμε τόσο πολύ να είμαστε διαφορετικοί και cool τύποι που ξεχνάμε τι πραγματικά μας "σερβίρει" ο απέναντι. Αν κατορθώσεις να θεωρηθείς διαφορετικός στην εποχή αυτή που ζούμε, ακόμα και σκατά σε τοίχο να μας δείξεις, θα το θεωρήσουμε "τέχνη", "μπροστά", "intellectual"... 
Σκέψου το, θα μπορούσες να γίνεις ο νέος Lars Von Trier. Κι αν όχι, θα έχεις γυρίσει μια ωραιότατη τσόντα...
Καληνύχτα σας...