Oscars are bad for you ~ Οι 12 μεγαλύτερες αδικίες των Oscars!

Καλησπέρα σας και καλό Οσκαρικό Σαββατοκύριακο στους σινεφίλ.
Λίγο παράδοξο, βέβαια, το να είσαι σινεφίλ και να "στηρίζεις" τις απόψεις σου σε βραβεία, ιδιαιτέρως όταν πρόκειται για τα βραβεία του Hollywood. Μια υπέροχα στημένη βιομηχανία δε θα μπορούσε παρά να μας προσφέρει μια υπέροχα στημένη διανομή βραβείων και τιμών.
Πέραν του ότι φέτος θα αποδοθεί "δικαιοσύνη" και θα δοθεί ένα αγαλματίδιο στον Λεονάρντο, ο οποίος έπρεπε να πρωταγωνιστήσει στην πιο Οσκαρικά φτιαγμένη ταινία των τελευταίων ετών, τα Όσκαρς είναι μια καλή ευκαιρία για να παρατηρούμε κάθε χρονιά ποιες ταινίες ΔΕΝ θα βραβεύσουν οι Αμερικάνοι, για να πάμε μετά να τις δούμε... Ειδικά αν παράλληλα έχουν βραβευθεί σε τελετές/απονομές άξιες λόγου, τύπου Sundance Festival ή Berlinale ή Cannes(όχι ότι αποτελούν εχέγγυο ποιότητας και πιστοποιητικό ότι θα αρέσουν, αλλά κάτι "λένε" σε αντίθεση με το χρυσό ανδρείκελο)...
Εννοείται, πως η πρόταση "ρε συ, δες την, είναι πολύ καλή, έχει πάρει και Όσκαρ" αποτελεί ξεκάθαρη αιτία να σταματήσετε να μιλάτε με κάποιον για ταινίες, καθώς επίσης -αν επιμένουν πολύ- και υπεράσπιση σε δικαστήριο, σε περίπτωση που χειροδικήσετε..
"Μα γιατί τόση κακία" , θα αναρωτηθείς καλή μου κυρία με τη μπούκλα στο μαλλί... Και εδώ είμαι να σου πω...  Με τι άλλο? Με μια λίστα...!
Δε θα αναφέρω καν τις αδικίες στις Ξενόγλωσσες Ταινίες, αλλά ούτε και το γεγονός ότι οι μεγαλύτεροι σκηνοθέτες όλων των εποχών δεν έχουν βραβευθεί για κάποια ταινία τους (Hitchcock, Bergman, Kubrick, Kurosawa, Tarkovsky κ.ά.+bonus o Charlie Chaplin), γιατί αν το έλεγα δε θα υπήρχε καν λόγος να συζητάμε για τα Oscars ως θεσμό, πλέον... (το ανέφερα, βέβαια)...

Οι 12 μεγαλύτερες αδικίες των Oscars, σε σύγκριση των ταινιών που το πήραν κι αυτών που έπρεπε να το πάρουν...:

12) Network / Taxi Driver Vs. Rocky - 1977
Ξεκινάμε δυνατά, με τον Rocky να παίρνει το Όσκαρ μέσα από τα χέρια δύο σπουδαίων ταινιών. Ναι, εντάξει, το Rocky είναι μια πολύ καλή ταινία. Ηρέμησε τώρα (και δες το Network, μια από τις πιο διαχρονικές ταινίες περί τηλεόρασης και διαχείρισης μαζών).





11) Black Swan Vs. The king's speech - 2010
Αρκετά καλή ταινία ο Λόγος του Βασιλιά, αλλά ο Μαύρος Κύκνος του υπέροχου Aronofsky(επίσης, άνευ Όσκαρ κι αυτός) ήταν μια πανέμορφη, μαγευτική ταινία, με την Natalie Portman να δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας και τρέλας, κερδίζοντας φυσικά το αγαλματίδιο για το Α' γυναικείο.






10) Psycho Vs. The Apartment - 1961
Εδώ δεν έχουν να ειπωθούν πολλά... Ένα έργο σταθμός για τον παγκόσμιο κινηματογράφο και το είδος του "θρίλερ" δέχεται μια μεγαλοπρεπέστατη ήττα από μια ταινία που χρόνια αργότερα έγινε σίριαλ στο Star Channel με τον Πέτρο Φιλιππίδη.
Γατάκι Hitchcock...



9) American History X Vs. Shakespeare in Love - 1998
Πέραν του ότι το American History X είναι ταινιάρα, πέραν του ότι εκείνη τη χρονιά υπήρξαν και τα "The Truman show" αλλά και το λαοφιλέστατο (και προσωπικά σιχαμένο) Saving Private Ryan, πέραν του ότι στην άλλη ταινία έπαιζε η Γκουίνεθ η Πάλτροοοοου, το "Ερωτευμένος Σέξπιρ" ΔΕΝ είναι καλή ταινία... Όχι, όχι, όχι (κουνάει με άρνηση το κεφάλι, μη θέλοντας να πιστέψει πως αυτό το πράμα πήρε Όσκαρ και το American History X δεν προτάθηκε καν)...



8) The Pianist / Gangs of New York Vs. Chicago - 2003
Τι να πρωτοπεί κανείς εδώ? Να αναρωτηθεί με ποιον/ποια κοιμόταν οι υπεύθυνοι του Σικάγο και κατάφεραν να σηκώσουν το "βαρύτιμο" τρόπαιο? Ας πούμε ευτυχώς, που δεν το έδωσαν στο Austin Powers : To χρυσό Εργαλείο(αν και θα ήταν πιο τίμιο μάλλον)...





7) Fight Club / The Matrix Vs. American Beauty - 2000
Δεν μπορώ να πω πως το American Beauty, με τον λατρεμένο Kevin Spacey, δεν είναι μια αρκετά καλή ταινία... Αλλά τόσο καλή που να κερδίσει το Όσκαρ? Ίσως, σε μια "αργή χρονιά", όπως το λένε στο Αμέρικα... Αλλά εδώ δε μιλάμε για αργή χρονιά... Εδώ μιλάμε για μια χρονιά με δύο από τις ταινίες που γαλούχησαν τις νέες γενιές σινεφίλ, δύο ταινίες που προσδιόρισαν τον κινηματογράφο των '00s... Δύο ταινίες που ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΝ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ....
Τόσο πολύ τρομάξανε πια με το πόσο διαφορετικές και μη-πολιτικά-ορθές ήταν οι δύο αυτές ταινίες?

6) Usual Suspects / Seven Vs. Braveheart - 1996
Ακριβώς τα ίδια σχόλια με την από πάνω μάχη... Εξαιρετική ταινία το Braveheart, αλλά οι άλλες δύο ταινίες είναι ταινίες-σταθμοί στην παγκόσμια κινηματογράφηση. Το αστείο είναι πως σε αντίθεση με του 2000, εδώ ο Kevin Spacey "χάνει" τόσο άδοξα, παρότι παίζει δύο από τους σπουδαιότερους -κατά τη γνώμη μου- ρόλους της καριέρας του... Δύο ταινίες - έπη, οι οποίες, όπως και οι δύο "πιο πάνω", δεν ήταν καν προτεινόμενες (ενώ ήταν μία με ένα γουρούνι)!!!

 

5) The Great Dictator / The Grapes of Wrath Vs. Rebecca - 1941

Εντάξει, καλή ταινία η Ρεβέκα, εξαιρετικά και τα Σταφύλια της Οργής που ηττηθήκαν... Αλλά ο Μεγάλος Δικτάτωρ, με τον Τσάπλιν να δίνει ρεσιτάλ εν μέσω Β'ΠΠ δεν μπορεί να ηττήθηκε...  
Oh, wait, είναι πολιτικώς ελεγχόμενα τα Όσκαρς...? 






4) The Shawshank Redemption / Pulp Fiction / Leon Vs. Forrest Gump - 1995
Όπως και στον Πολίτη Κέιν, έτσι κι εδώ, τα Όσκαρς καταφέρνουν να μείνουν πίσω από την εποχή τους, αδυνατώντας να αναγνωρίσουν ένα Classic. Όχι μόνο δε δίνουν καμιά σημασία στο Pulp Fiction αλλά και στο εξαιρετικό Leon, αλλά καταφέρνουν να "διαλύσουν" μια σπουδαία ταινία, η οποία παρότι προτάθηκε για 7(!!!) Όσκαρς, δεν κέρδισε ούτε ένα!!!
Είναι σα να τους βλέπω...
- Παιδιά, έχουμε μια ταινία που θα γίνει κλασική και θα είναι στις 10 καλύτερες ever, μια ταινία που θα γίνει μύθος του cult και θα συζητιέται ως ποπ κουλτούρα για πάντα και μία που "χτυπάει" right to the feels, που λένε κι εκεί στα ξένα... Ποια να βραβεύσουμε?
- Αυτήν με τον βετεράνο_αυτιστικό_με τα σοκολατάκια_που τρέχει που δείχνει την γαμάτη Ιστορία μας σαν Αμερικανικό Έθνος.
- Μπράβο, παιδί μου.

3) Citizen Kane Vs. How green was my valley - 1942
Αυτήν την ταινία "με την κοιλάδα", την είδα πριν 2-3 χρόνια, όταν και έψαχνα ποιες μεγάλες ταινίες έχουν χάσει τα όσκαρ (και από ποιους)... Συμπαθέστατη, δεν μπορώ να πω, το τσιμπάει το 7αράκι της.. Αλλά, ρε παιδιά... Από την άλλη έχετε τον Πολίτη Κέιν, μία από τις σπουδαιότερες ταινίες όλων των εποχών, ψηφισμένη επί 10ετίες ως η σημαντικότερη ταινία του ομιλούντος κινηματογράφου... Έχετε έναν 26χρονο (ΕΙΚΟΣΙΕΞΑΧΡΟΝΟ) Orson Welles, να σκηνοθετεί μαεστρικά, να γράφει "διαμάντια", να παίζει μαγικά και να χάνει σε όλες τις σημαντικές κατηγορίες... Μάλλον, οι εποχές δε σήκωναν και πολύ την "αποδοχή της νεότητας"...


2) Apocalypse Now Vs. Kramer vs. Kramer - 1980
Ώρες, ώρες αναρωτιέμαι... Είναι στραβός ο γυαλός των Όσκαρς ή οι ταινίες που μου αρέσουν αρμενίζουν στραβά & μαζί τους κι εγώ ??? Εντάξει παιδιά, ένα ζευγάρι χώρισε, ένα ζευγάρι πάει... Εντάξει, η Meryl Streep είναι ηθοποιάρα.. Εντάξει, να προταθεί για Όσκαρ... Ως εκεί!! Όχι να το πάρει κιόλας!!! Όχι με τον Coppola να κοιτά απορημένος, έχοντας μόλις φτιάξει μια από τις επικότερες ταινίες πολέμου όλων των εποχών!!!



1) A Clockwork Orange Vs. The French connection - 1972
Ίσως ο πιο σνομπαρισμένος άνθρωπος των Όσκαρς, ο Stanley Kubrick (έχει κερδίσει ένα για ...ειδικά εφέ), "καταφέρνει" να χάσει ξανά... Από τον Γαλλικό Σύνδεσμο... Μια απλή αστυνομική ταινία νικάει την, ίσως, πιο ανατρεπτική, χαρισματική, απαισιόδοξα προφητική ταινία που γυρίστηκε ποτέ! Congratulations dear Academy, τα κατάφερες και πάλι... Ακόμα μια χρονιά όπου η ταινία που "θα μείνει", ξεφεύγει μέσα από τα χέρια τους, τόσο απλά, τόσο εύκολα...

Επιμύθιο: Δείτε Όσκαρς, αγαπήστε τον κινηματογράφο και τις ταινίες, αλλά μη βασίζετε το γούστο σας σ'αυτά... Ετοιμαστείτε για ακόμα ένα πανηγυράκι για τις διαφημίσεις και τους χορηγούς...

~Keep Watching Movies~

...Αγρύπνια, δίχως μια στάλα στοργή...

Ποτέ δεν κατανόησα τον ανθρώπινο νου, ούτε και έχω τέτοιες βλέψεις.. Με γοητεύει πάντως, η λειτουργία του. Πως μπορεί να σκέφτεται ο καθένας, ανάλογα με τις πληγές και τα κατορθώματά του, ανάλογα με "το πλαίσιο". Το πλαίσιο που ζει, που μεγάλωσε, που ανατράφηκε.

Μια από τις πιο παράξενες λειτουργίες του ανθρώπινου μυαλού, λοιπόν, η δημιουργία Θεού. Γι'άλλους Θεό-τιμωρό, γι'άλλους Θεό-συγχωροχάρτι. Μη φοβάσαι και μη θυμώνεις, δε θα ξεστομίσω τη μη ύπαρξη. Είμαι πολύ "μικρός" για να το κάνω. Δε θα τα βάλω εγώ με έναν Θεό που ζει στον ουρανό & βλέπει τα πάντα, σαν άλλος ματάκιας. Θα μιλήσω για μια ανάγκη.

Όχι την ανάγκη για Αγάπη, μιας και γύρω σου, μιλώντας με μια γενικότητα πάντα, η αγάπη ζει και βασιλεύει στους ανθρώπους Σου. Δεν είναι η ανάγκη για αγάπη που γεννά θρησκείες.

Την ανάγκη για ασφάλεια. Μια ασφάλεια, που χεράκι-χεράκι με την ανασφάλεια, περπατάνε στο μυαλό των ανθρώπων και δεν τους αφήνουν να ελευθερωθούν. Τους κρατάνε φυλακισμένους, σα φοβισμένα παιδιά που τα μαλώνει ο πατέρας, δεν τους αφήνουν να πετάξουν.. Να πετάξουν μακριά από το Θεό του Ουρανού, πιο κοντά στον Ουρανό τον ίδιο, πιο κοντά ο ένας στον άλλο. Μια ασφάλεια που ποτέ δεν φτάνει μόνη, πάντα συντροφεύεται από το Φόβο, που έρχεται φουριόζος να σε κρατήσει δεμένο στη γη της "μη ακολασίας".

Όχι! Μη γελάτε, μη φιλιέστε, μην πίνετε, μην τραγουδάτε και μη ζείτε...

Κι αν αναρωτηθείς γιατί μας τα "έδωσε" όλα αυτά ο Θεός, τότε έρχεται η σπουδαιότερα διαβολική απάντηση που σκέφτηκε ανθρώπου νους, "για να μας δοκιμάσει".. 

Τι παιχνιδιάρης Θεός! 

Τουλάχιστον, αν υπάρχει Παράδεισος (και μας αφήσουν να μπούμε...), θα περνάμε καλά...

Ξαγρυπνήστε μοναχά, ξαγρυπνήστε για έναν Θεό ζηλιάρη και απαιτητικό, σα νεογέννητο που έχει ανάγκη τη συνεχή επιβεβαίωση από την ύπαρξη των γονιών του. Αγρύπνια!

"Αγρύπνια, δίχως μια στάλα στοργή", όπως τραγουδάνε με ορμή και πάθος οι "συναυλιαζόμενοι" -θρήσκοι και μη- στις Διονυσιακές νύχτες που τους προσφέρει ο Θανάσης... Αγρύπνια, περιμένοντας την αγάπη από έναν αόρατο Κύριο, περιμένοντας έναν θεϊκό ώμο για μαξιλάρι. Δε θα έρθει.

Η αγάπη είναι εδώ, γύρω σου. Κι εσύ την ψάχνεις σε βιβλία που μιλάνε για αίμα, πόνο και θυσίες.. Την ψάχνεις σε μαυροφορεμένα θηρία με διαολεμένα μάτια και νύχια γαμψιά, που σε τρατάρουν τύψεις χωρίς φειδώ.. Ένα μικρό καρότο που λέγεται "αγάπη του Θεού" κι ένα μεγάλο μαστίγιο που λέγεται "Φόβος Κυρίου" κινούν τα νήματα σε μια ζωή που μας χαρίστηκε και χαραμίζεται σε προσμονή μιας κάποιας Αιώνιας ζωής σε έναν Παράδεισο.

Αφέσου ελεύθερος, η ζωή σου είναι εδώ.

Αγάπα & τραγούδα, γέλα & πιες, πέσε & σήκω & ξαναόρμα πιο δυνατός!

"Γίνεσαι ένα με τον Θεό σου κι εξουσιάζεσαι"... Για πόσο ακόμα?

Υ.Γ.: Αν υπάρχει αυτός ο καταραμένος ο "άλλος κόσμος", λες ο παιχνιδιάρης Θεός να μας βάλει να κάτσουμε μαζί? Μου έλειψες...