Ποτέ δεν κατανόησα τον ανθρώπινο νου, ούτε και έχω τέτοιες βλέψεις.. Με γοητεύει πάντως, η λειτουργία του. Πως μπορεί να σκέφτεται ο καθένας, ανάλογα με τις πληγές και τα κατορθώματά του, ανάλογα με "το πλαίσιο". Το πλαίσιο που ζει, που μεγάλωσε, που ανατράφηκε.
Μια από τις πιο παράξενες λειτουργίες του ανθρώπινου μυαλού, λοιπόν, η δημιουργία Θεού. Γι'άλλους Θεό-τιμωρό, γι'άλλους Θεό-συγχωροχάρτι. Μη φοβάσαι και μη θυμώνεις, δε θα ξεστομίσω τη μη ύπαρξη. Είμαι πολύ "μικρός" για να το κάνω. Δε θα τα βάλω εγώ με έναν Θεό που ζει στον ουρανό & βλέπει τα πάντα, σαν άλλος ματάκιας. Θα μιλήσω για μια ανάγκη.
Όχι την ανάγκη για Αγάπη, μιας και γύρω σου, μιλώντας με μια γενικότητα πάντα, η αγάπη ζει και βασιλεύει στους ανθρώπους Σου. Δεν είναι η ανάγκη για αγάπη που γεννά θρησκείες.
Την ανάγκη για ασφάλεια. Μια ασφάλεια, που χεράκι-χεράκι με την ανασφάλεια, περπατάνε στο μυαλό των ανθρώπων και δεν τους αφήνουν να ελευθερωθούν. Τους κρατάνε φυλακισμένους, σα φοβισμένα παιδιά που τα μαλώνει ο πατέρας, δεν τους αφήνουν να πετάξουν.. Να πετάξουν μακριά από το Θεό του Ουρανού, πιο κοντά στον Ουρανό τον ίδιο, πιο κοντά ο ένας στον άλλο. Μια ασφάλεια που ποτέ δεν φτάνει μόνη, πάντα συντροφεύεται από το Φόβο, που έρχεται φουριόζος να σε κρατήσει δεμένο στη γη της "μη ακολασίας".
Όχι! Μη γελάτε, μη φιλιέστε, μην πίνετε, μην τραγουδάτε και μη ζείτε...
Κι αν αναρωτηθείς γιατί μας τα "έδωσε" όλα αυτά ο Θεός, τότε έρχεται η σπουδαιότερα διαβολική απάντηση που σκέφτηκε ανθρώπου νους, "για να μας δοκιμάσει"..
Τι παιχνιδιάρης Θεός!
Τουλάχιστον, αν υπάρχει Παράδεισος (και μας αφήσουν να μπούμε...), θα περνάμε καλά...
Ξαγρυπνήστε μοναχά, ξαγρυπνήστε για έναν Θεό ζηλιάρη και απαιτητικό, σα νεογέννητο που έχει ανάγκη τη συνεχή επιβεβαίωση από την ύπαρξη των γονιών του. Αγρύπνια!
"Αγρύπνια, δίχως μια στάλα στοργή", όπως τραγουδάνε με ορμή και πάθος οι "συναυλιαζόμενοι" -θρήσκοι και μη- στις Διονυσιακές νύχτες που τους προσφέρει ο Θανάσης... Αγρύπνια, περιμένοντας την αγάπη από έναν αόρατο Κύριο, περιμένοντας έναν θεϊκό ώμο για μαξιλάρι. Δε θα έρθει.
Η αγάπη είναι εδώ, γύρω σου. Κι εσύ την ψάχνεις σε βιβλία που μιλάνε για αίμα, πόνο και θυσίες.. Την ψάχνεις σε μαυροφορεμένα θηρία με διαολεμένα μάτια και νύχια γαμψιά, που σε τρατάρουν τύψεις χωρίς φειδώ.. Ένα μικρό καρότο που λέγεται "αγάπη του Θεού" κι ένα μεγάλο μαστίγιο που λέγεται "Φόβος Κυρίου" κινούν τα νήματα σε μια ζωή που μας χαρίστηκε και χαραμίζεται σε προσμονή μιας κάποιας Αιώνιας ζωής σε έναν Παράδεισο.
Αφέσου ελεύθερος, η ζωή σου είναι εδώ.
Αγάπα & τραγούδα, γέλα & πιες, πέσε & σήκω & ξαναόρμα πιο δυνατός!
"Γίνεσαι ένα με τον Θεό σου κι εξουσιάζεσαι"... Για πόσο ακόμα?
Υ.Γ.: Αν υπάρχει αυτός ο καταραμένος ο "άλλος κόσμος", λες ο παιχνιδιάρης Θεός να μας βάλει να κάτσουμε μαζί? Μου έλειψες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου