Και γιατί fuck you? Διότι δεν είναι πολλοί εκείνοι οι ηθοποιοί/μουσικοί/καλλιτέχνες γενικώς, τους οποίους περιμένω με αγωνία για το επόμενο βήμα της καριέρας τους. Ακόμα λιγότεροι είναι οι κωμικοί που το έχουν καταφέρει αυτό για μένα. Ο Williams ήταν ένας από αυτούς τους λίγους και εκλεκτούς. Κι όχι γιατί πάντα συμμετείχε σε καλές ταινίες. Αλλά γιατί πάντα, είτε σε κωμωδία(κυρίως) είτε σε δράμα, ήταν το κάτι διαφορετικό. Όσες φορές κι αν πετύχεις το Jumanji ή το Bicentennial Man στο χαζοκούτι, θα κάτσεις να το δεις. Κι αυτό γιατί ο Williams (ακόμα και ως ρομπότ ή ως τζίνι του Αλλαντίν) δίνει κάτι διαφορετικό στους ρόλους του, στην Κωμωδία. Ένα σπάνιο ταλέντο που "έφυγε" στα 63 του, ξαφνικά για εμάς τους άσχετους, ίσως όχι τόσο ξαφνικά για τους δικούς του, αυτοκτονώντας μετά από βαριά κατάθλιψη που τον ταλαιπωρούσε.
Το "fuck you", λοιπόν, κολλάει στο γεγονός ότι "έφυγε" οικειοθελώς από το μπουρδέλο αυτό που λέγεται κόσμος και άφησε εμάς με έναν αξιόλογο άνθρωπο και κωμικό λιγότερο. Μπορεί το "κωμικός" να φαίνεται αστείο ή "μικρό" σε κάποιους, αλλά σίγουρα δεν είναι. Ρωτήστε τον ψυχίατρό σας!
Το μόνο που έχω να πω είναι "fuck you" και "thank you" για όλους αυτούς τους ρόλους που μου χάρισες, τις ατελείωτες ερμηνείες και το αστείρευτο ταλέντο σου(για όσους δεν τα έχουν δει, ας ψάξουν τα live shows-standups που είχε κάνει). Mε τη σειρά που τους αγάπησα, λοιπόν, είναι οι εξής:
Thank you, Robin Williams.
Fuck you, Robin Williams.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου