Καινούρια στήλη στο blog μου, διότι έτσι αποφάσισα. Κριτικές ταινιών, αλλά χωρίς ίχνος εγκράτειας και συμπόνιας προς τους συντελεστές.. Δεν είμαι ο Κουτσογιαννόπουλος(υπέροχος γενικά, btw) να τα βλέπω όλα καλά, όλα ανθηρά...
Λοιπόν, ξεκινάμε με το Fury, τη νέα ταινία του David Ayer με πρωταγωνιστές τον Brand Pitt, τον εξαιρετικό Shia LaBeouf και τον Logan Lerman.
SPOILER ALERT
Η ταινία περιστρέφεται γύρω από το τανκ της ομάδας του Brand Pitt, το λεγόμενο και FURY, όπως γράφει με άσπρη μπογιά πάνω στο κανόνι του και τις περιπέτειές του λίγο πριν το τέλος του Β'ΠΠ. Fury σημαίνει Οργή και αυτό ακριβώς αντιπροσωπεύει αυτή η ταινία. Απόλυτα κλειστοφοβική μέχρι το τέλος της, δίνει ψίγματα αισιοδοξίας ανά στιγμές και αμέσως τα εξολοθρεύει με τον χειρότερο τρόπο. Ξεκινώντας, λοιπόν, με τα θετικά, να πω πως -μιας και δεν έχουν υπάρξει πολλές ταινίες με τανκς- η ταινία ξεκινάει με ένα πλεονέκτημα. Ότι μου τραβάει την προσοχή εξ'αρχής. Λέγεται πως ο σκηνοθέτης έβαλε τους ηθοποιούς να κατασκηνώσουν και να μείνουν στο τανκ για 15 μέρες πριν τα γυρίσματα(αλήθεια ή ψέμα κανείς δεν ξέρει). Γυρνάνε από αποστολή σε αποστολή, λοιπόν, έχοντας αφήσει πίσω τους κάθε ίχνος ανθρωπιάς που τους έχει απομείνει οι 5 στρατιώτες του πληρώματος αυτού. Εξαιρετική η σκηνή της "βουβαμάρας" στο σπίτι των δύο Γερμανίδων, με την ένταση ανάμεσα στους Αμερικανούς στρατιώτες να ανεβαίνει σταδιακά, καθώς ο ένας "στρίβει το μαχαίρι" στον άλλον, έστω και λεκτικά. Πολύ καλός ο πιτσιρικάς Logan Lerman που είναι το πρόσωπο του "αντιπολέμου" για την ταινία-μετατρεπόμενος από "αντιρρησίας" σε "war-machine", στην πρώτη του σοβαρή συμμετοχή σε μεγάλη παραγωγή. Tην παράσταση, όμως, - προς έκπληξή μου - κλέβει ο LaBeouf με το μουστάκι του, τα κοντινά του σκηνοθέτη πάνω του και την πίστη του στο Θεό, παρά τις φρικαλεότητες που έχει συναντήσει.Υπέροχος. Επίσης, να τονίσω ότι η φωτογραφία της ταινίας είναι εξαίσια, με υπέροχο πλάνα που ταιριάζουν αρμονικά την ομορφιά με την ασχήμια του πολέμου. Τέλος, να πω πως η τελική σκηνή μάχης είναι από αυτές που με κάνουν να συνεχίζω να βλέπω ταινίες για τον Β'ΠΠ παρότι έχουν βγει καμιά 100.000 από δαύτες.
Κάπου εδώ τα θετικά σταματάνε και περνάμε στα αρνητικά.
Πρώτον, δεν καταλαβαίνω τι κόλλημα έχει αυτός ο σκηνοθέτης με τον Michael Peña και τον χρησιμοποιεί σχεδόν σε κάθε ταινία του, παρότι το παληκάρι δεν θα έπρεπε να είναι ηθοποιός. Προσπαθεί, αλλά δεν το έχει καθόλου. Δεύτερον, η παρουσία του Brand Pitt είναι αρκετά απογοητευτική, ειδικά σε ένα ρόλο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του. Δυστυχώς, έχει μείνει στο ρόλο που είχε στο Inglourious Basterds και δεν καταφέρνει να αποχωριστεί τον hillibilly βλαχοτεξανό που κουβαλούσε από εκεί.
Τώρα, όσον αφορά το σεναριακό κομμάτι της ταινίας, δεν κατανοώ πόσο δύσκολο μπορεί να είναι για έναν άνθρωπο του Hollywood να φτιάξει μια ταινία χωρίς ίχνος ψευτοηρωικής Αμερικανιάς μέσα της. Σε μεγάλη σύγχυση, με λίγα λόγια, ο σκηνοθέτης. Δείχνει το πλήρωμά μας να σκοτώνει όχι για να σώσει, όχι για να νικήσει, αλλά γιατί μόνο αυτό ξέρουν πια να κάνουν (This is the best job I ever had) και ξαφνικά τους δείχνει αποφασισμένους να θυσιαστούν για μια χαμένη Δαβίδ vs. Γολιάθ μάχη.
Γενικώς, μια καλή και σίγουρα πρωτότυπη (λόγω τανκ) προσπάθεια αλλά χωρίς να ανταποκρίνεται πλήρως στις προσδοκίες μου, περίμενα περισσότερα και από τον Pitt αλλά και από την ίδια την ταινία, η οποία δε με "γέμισε"...
Βαθμολογία : 7/10
Καλύτερη ατάκα : "Ideals are peaceful. History is violent."
Καλύτερη σκηνή : Η σκηνή στο σπίτι των Γερμανίδων, με όλους τους στρατιώτες στο τραπέζι.
Προτείνεται : Ναι.
... Until next time ...
... Καλή θέαση σε όλους ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου