Dogville - Κριτική Ταινίας - Movie Review

Καλημέρα σας, για ακόμη μια φορά επανέρχομαι με μια "κριτική" ταινίας, αυτή τη φορά του Δανού Lars von Trier και πιο συγκεκριμένα, το Dogville του 2003.

Ξεκινώντας και για να μπούμε λίγο στο νόημα της ταινίας, βλέπουμε μια γυναίκα (Nicole Kidman) να καταφθάνει σε ένα χωριό ψηλά στα βουνά, ψάχνοντας για καταφύγιο και τους ανθρώπους του χωριού να προσπαθούν να αποφασίσουν αν θα τη βοηθήσουν ή όχι. Πολύ έξυπνο στοιχείο με το οποίο ξεκινάει η ταινία είναι η περιγραφή του χωριού αλλά και το γεγονός πως όλη η ταινία εξελίσσεται σε ένα σκηνικό, με υποτιθέμενες πόρτες και σπίτια, που πρέπει να τα φτιάξουμε στη φαντασία μας. Αρκετά έξυπνη πινελιά, καθώς υπάρχουν στιγμές που βλέπουμε μια συζήτηση στο δρόμο και στην ουσία βλέπουμε και τι γίνεται μέσα στο από πίσω σπίτι..

 Spoilers

Μπαίνοντας πιο βαθιά στα νοήματα και τις σκηνές της ταινίας, ας δούμε παρέα τι μας προσέφερε αυτή η ΤΡΙΩΡΗ ταινία. Ξεκινώντας από αυτό το τελευταίο, το "τρίωρη", αισθάνομαι αναγκασμένος να πάρω τηλέφωνο τον Trier να του πω ότι η ταινία του μπορούσε να φτιαχτεί μέσα σε 1ω30λ. Εκείνος, βέβαια, αποφάσισε να το "τραβήξει από τα μαλλιά" και να το φτάσει σχεδόν στις 3 ώρες, ως συνήθως, όπως έκανε και με το Nymphomaniac(το οποίο βγήκε και σε δυο μέλη).

Ας αρχίσω από τα θετικά, μιας και είναι λίγα... 

Πρώτον, η Kidman είναι παραδόξως καλή σε αυτήν την ταινία, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους του καστ, οι οποίοι φαίνονται σα να μην ξέρουν κατά που να κάνουν μέσα στις σκηνές που δε συμμετέχουν(όπως είπα νωρίτερα, φαίνονται όλοι, σχεδόν συνέχεια). Είναι απλή, λιτή όπως απαιτεί ο ρόλος της και οι υπέροχες ματάρες της τη βοηθάνε να φαίνεται "άδεια" και αθώα..

Δεύτερον, το ανέφερα και νωρίτερα, η ιδέα με τα άδεια σκηνικά και κιμωλίες στο πάτωμα εκεί που "θα ήταν" το σπίτι είναι μια πολύ έξυπνη ιδέα και μάλιστα απαιτεί τρομερή δεξιότητα από πλευράς σκηνοθέτη..

Τρίτον και τελευταίο, το γενικό concept πριν την ταινία, όπως και στις περισσότερες του Trier, είναι αρκετά έξυπνο και το θέμα με το οποίο καταπιάνεται αρκετά ενδιαφέρον.. Μια μικρή κοινωνία που της δίνεται εξουσία πάνω σε κάποιον και το εκμεταλλεύεται στο έπακρον.. Το θέμα είναι η εκτέλεση (κι έτσι περνάμε στα αρνητικά):

Πρώτα απ'όλα, ξεκινώντας από το τελευταίο, ο Trier μοιάζει να προσπαθεί να "περάσει" -όχι και τόσο υπογείως- μια αρνητική κριτική για την Αμερικανική κοινωνία, κυρίως ως προς το παρελθόν της (σκλάβοι). Όχι μόνο δεν τα καταφέρνει, αλλά η προσπάθειά του είναι τόσο κακή που το καταλαβαίνει μέχρι κι ο ίδιος και αναγκάζεται να βάλει φωτογραφίες από φτωχούς Αμερικανούς στο τέλος της ταινίας, μαζί με το τραγούδι Young American, μπας και μας πείσει για το "νόημα" της ταινίας του, εκβιάζοντας το συναίσθημα που αποκτάς όταν αντιλαμβάνεσαι πως μια ταινία είναι αληθινή ιστορία (αυτή, φυσικά, δεν είναι).

Συνεχίζοντας, περνάμε στις τελευταίες σκηνές της ταινίας -με πολύ σπόιλερ- στις οποίες το φιλεύσπλαχνο πλάσμα, η Νικόλ, όχι μόνο αποφασίζει να πάρει εκδίκηση για όσα της έκαναν στο Dogville, αλλά τους καίει, βάζει τη μάνα να βλέπει τα παιδιά της να πεθαίνουν και στο τέλος πυροβολεί η ίδια έναν από αυτούς (αυτόν που την πρόδωσε περισσότερο από όλους). Είπαμε, αν θες να δεις υπερβολή της υπερβολής, βλέπεις Trier. Αχρείαστες ατάκες περί υπεροψίας ολοκληρώνουν ένα από τα χειρότερα κλεισίματα ταινίας ever. Ακόμη μια φορά, βλέπουμε πως μπορείς να πάρεις μια έξυπνη ιδέα (το τέλος της αθωότητας, στην ουσία) και να τη διαλύσεις με ανοησίες.

Φτάνουμε στο κυρίως μενού... Ο Trier, όπως είπα και νωρίτερα, είχε μια ωραία ιδέα (αν ήταν δική του) και την κατέστρεψε με συνοπτικές διαδικασίες. Η ιδέα περιλαμβάνει το τι θα έκανε ο μέσος, απαίδευτος άνθρωπος αν του δινόταν η ευκαιρία να εξουσιάσει έναν άλλο άνθρωπο. Τέλεια!!

"Πως να το καταστρέψω;;" μοιάζει να σκέφτηκε η ψευτοκουλτούρα της Δανίας και Κλικ! ήρθε η ιδέα. Ας το γεμίσω από την αρχή ως το τέλος με υπερβολή και αχρείαστες, ανούσιες σκηνές. Κι έτσι, βλέπουμε ένα ολόκληρο χωριό να εκμεταλλεύεται μια γυναίκα, δίχως ίχνος τύψεων από ΚΑΝΕΝΑΝ, εκτός του "φίλου" της, ο οποίος, όμως (επειδή ο Trier πρέπει να δικαιολογήσει αυτούς που τον λένε ιδιοφυία), είναι και αυτός που θα την προδώσει... Ειλικρινά, τόση πολλή μαζεμένη κακή εκτέλεση με κάνει να γελάω στο τέλος. Της φοράνε μέχρι και κολάρο με βαρίδιο στα πόδια, σαν κανονικός σκλάβος (αυτό που τόνισα στην αρχή του άρθρου) και ΦΥΣΙΚΑ, μιας και μιλάμε για Trier, ο βιασμός "πάει σύννεφο". Την βιάζουν ΟΛΟΙ στο χωριό κι αυτήν κάθεται εκεί, αμέτοχη και στοργική ως προς τα λάθη των ανθρώπων.Ευτυχώς, για τα μάτια μας, που είναι η Kidman κι όχι καμιά άγνωστη ηθοποιός, αλλιώς θα είχε τον διπλάσιο χρόνο σε βιασμό η ταινία..

Δεν ξέρω αν μπορώ να περιγράψω με λέξεις την απογοήτευση που νιώθω κάθε φορά που παρακολουθώ ταινία αυτού του τύπου.. Και δεν είναι ότι "δε μ'αρέσει" -κι άλλοι δε μ'αρέσουν- αλλά είναι πως ο άνθρωπος αυτός προσπαθεί με το ζόρι να προκαλέσει συναισθήματα στον θεατή, συναισθήματα μίσους, απέχθειας και πόθου, καταφέρνοντας απλώς να με αηδιάσει ή να με εκνευρίσει. Ακόμη ένας συνδυασμός καλή ιδέα-κακή εκτέλεση , λοιπόν, από τον Trier, τον "μεγάλο Δανό σκηνοθέτη"...

Βαθμολογία : 4/10

Καλύτερη ατάκα : "There's a family with kids. Do the kids and make the mother watch. Tell her you'll stop if she can hold back her tears. I owe her that."

Καλύτερη σκηνή : Η στιγμή που η Kidman προσπαθεί να συγκρατήσει τα δάκρυά της.

Προτείνεται :  Μόνο σε όσους έχουν δει άλλες ταινίες του Trier και για κάποιο λόγο τους άρεσαν.

...Until next time...

...Καλή θέαση σε όλους...